Belanghebbende, X, is ongehuwd en woont samen met haar dochter van 21 jaar. De dochter heeft in 2008 € 9.798 looninkomsten genoten en bezit € 9.201 spaargeld. X geniet in 2008 een WAO- uitkering en een WW-uitkering. Bij de geautomatiseerde verwerking van de aangifte is het bedrag aan WW uitkering ingelezen als zijnde een bedrag van € 2.600 in plaats van € 8.600. Dit resulteert in een voorlopige teruggaaf van bijna € 2.000, waarvan € 94 aan heffingsrente. Bij de definitieve aanslag is de fout hersteld. X moet € 2.100 terugbetalen, waarvan € 194 aan heffingsrente. X meent dat zij een bedrag moet terugbetalen omdat haar de alleenstaande-ouderkorting niet is toegekend.
Rechtbank Breda stelt vast dat de terugbetalingsverplichting – anders dan X meent - niet zijn oorzaak vindt in het niet langer toekennen van de alleenstaande-ouderkorting en oordeelt dat zij geen recht heeft op de alleenstaande-ouderkorting. Daartoe is vereist dat X haar dochter in belangrijke mate onderhoudt. Daarvan is sprake als X haar dochter voor ten minste met € 400 per kwartaal financieel ondersteunt. Omdat X daartoe geen enkel bewijs overlegt, is daarvan geen sprake. Gezien het eigen inkomen en vermogen van de dochter acht de rechtbank het ook niet aannemelijk dat de dochter onderhoud behoeft. Ter zitting verklaart de inspecteur dat hij de bij de definitieve aanslag in rekening gebrachte heffingsrente ambtshalve wil verminderen tot het bedrag dat in eerste instantie bij de voorlopige teruggaaf ten onrechte aan belanghebbende is vergoed, te weten € 94. Het ongevraagd vergoeden van heffingsrente is voor de rechtbank een reden om X geen proceskostenvergoeding toe te kennen.