Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat X uit het enkele feit dat hij niet eerder is uitgenodigd om IB-aangifte te doen, geen in rechte te beschermen vertrouwen kan ontlenen dat hij ook in latere jaren hiertoe niet zal worden uitgenodigd.

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat X bv gelet op de lage km-stand niet aannemelijk maakt dat het een gebruikte auto is. Op een nieuwe auto kan niet worden afgeschreven en dit is dus terecht door middel van de naheffing gecorrigeerd.

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat X bv recht heeft op een teruggaaf van € 451, omdat het BPM-tarief van het voorgaande jaar van toepassing is. Er volgt tevens een proceskostenvergoeding en één immateriële schadevergoeding voor de circa 1000 samenhangende zaken van X bv.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat de inspecteur aannemelijk maakt dat de onroerende zaak feitelijk ter beschikking is gesteld aan A bv. De verhuur aan B bv heeft economisch gezien geen zelfstandige betekenis.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de inspecteur voor de jaren 2010 t/m 2014 terecht een gebruikelijk loon in aanmerking heeft genomen bij X. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat X bv niet aannemelijk maakt dat er door de nieuwe meetmethode een hogere CO2-uitstoot is gehanteerd dan de CO2-uitstoot van vergelijkbare reeds in Nederland aanwezige auto’s.

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.