X geniet in het jaar 2012 een IOAW-uitkering, en heeft in het kader van die uitkering diverse werkzaamheden verricht. In de aangifte ib/pvv 2012 geeft X de uitkering aan als inkomsten uit tegenwoordige arbeid. Op grond daarvan worden aan X bij het opleggen van de voorlopige aanslag ib/pvv 2012 de volgende heffingskortingen toegekend: de algemene heffingskorting, de arbeidskorting, de doorwerkbonus, de basis alleenstaande-ouderkorting en de verhoogde alleenstaande-ouderkorting. Bij het opleggen van de definitieve aanslag corrigeert de inspecteur de arbeidskorting, de doorwerkbonus en de verhoogde alleenstaande-ouderkorting. X komt in beroep. In geschil is of de inspecteur de IOAW-uitkering terecht (geheel) als inkomsten uit vroegere arbeid heeft aangemerkt, zodat de betreffende heffingskortingen terecht zijn gecorrigeerd.
Volgens Rechtbank Noord-Nederland houdt de IOAW-uitkering niet ten nauwste verband met de door X verrichte arbeid (vlg. Hoge Raad 31 januari 2014, V-N 2014/8.11). De door X verrichte arbeid is geen voorwaarde om het recht op (een deel van) de uitkering te verkrijgen. Dat X door het college van burgemeester en wethouders tot het verrichten van deze onbeloonde werkzaamheden kan worden verplicht en dat bij niet nakoming van deze verplichting de uitkering (tijdelijk) geheel of gedeeltelijk op een lager bedrag kan worden vastgesteld, maakt dit niet anders. De uitkering vormt geen rechtstreekse beloning of onmiddellijke tegenprestatie voor die arbeid en vormt geen loon uit tegenwoordige arbeid. Gevolg is dat X in het jaar 2012 geen arbeidsinkomen in de zin van artikel 8.1 Wet IB 2001 heeft genoten en dat de heffingskortingen terecht zijn gecorrigeerd. Het beroep van X is ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 2.14
Wet op de loonbelasting 1964 34
Wet inkomstenbelasting 2001 3.81
Wet inkomstenbelasting 2001 8.11
Wet inkomstenbelasting 2001 8.1
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Inkomstenbelasting, Loonbelasting
Instantie: Rechtbank Noord-Nederland
Editie: 11 mei