X ontvangt op 28 februari 2018 een uitnodiging tot het doen van aangifte IB/PVV 2017. X dient na een herinnering en aanmaning geen aangifte in. In 2019 wordt X veroordeeld voor medeplichtigheid aan witwassen. De inspecteur legt in mei 2020 een ambtshalve aanslag IB/PVV en de aanslag Zvw op. De looninkomsten, ROW-inkomsten en box 3 worden gecorrigeerd. In geschil is of X bewust de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat te weinig belasting is geheven en het ne bis in idem-beginsel is geschonden. 

Hof Den Haag oordeelt dat X de vereiste aangifte IB/PVV 2017 niet heeft ingediend, waardoor de bewijslast wordt omgekeerd en verzwaard. Het beroep op overmacht van X slaagt niet. Dat bij X de vrees bestaat dat X wordt verweten opzettelijk een onjuiste aangifte te doen (als hij geen vermogen aangeeft), ontslaat hem niet van deze wettelijke verplichting. De omkering van de bewijslast is geen criminal charge en schendt het ne bis in idem-beginsel niet. De looninkomsten zijn redelijk geschat, maar het resultaat uit overige werkzaamheden is onvoldoende onderbouwd. Het loon van X in 2017 benadert de bijstandsnorm, voor dat jaar had geen ROW in aanmerking mogen worden genomen. De inspecteur kan twee onroerende zaken aan X toerekenen, omdat X niet overtuigend aantoont dat de economische eigendom bij een ander ligt. De vergrijpboete van 150% van de box 3-belasting is passend en geboden vanwege belastingontduiking, maar wordt toch verlaagd vanwege een termijnoverschrijding. Het beroep van de inspecteur en het incidenteel beroep van X zijn gegrond.

[Bron Uitspraak]

Wetingang:

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 8

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 9

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 67D

Algemene wet inzake rijksbelastingen artikel 67G

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 3.90

Wet inkomstenbelasting 2001 artikel 5.2