Aan X is door zijn werkgever in 2008 een auto van de zaak ter beschikking gesteld. X gebruikt de auto voor privédoeleinden. Ex art. 13bis Wet LB 1964 is bij de LB-inhouding en het vaststellen van de IB-aanslag 2008 rekening gehouden met een bijtelling van 25% van de cataloguswaarde van de auto. X stelt dat de bijtelling moet worden gebaseerd op art. 13 lid 2 Wet LB 1964 en dat geen rekening moet worden gehouden met art. 13bis Wet LB 1964. Hof Amsterdam oordeelt dat het de wetgever vrij stond om de waarderingsregels van art. 13bis Wet LB 1964 in de wet op te nemen. Hieraan doet volgens het hof niet af dat vóór de invoering van art. 13bis Wet LB 1964 reeds in art. 13 lid 2 Wet LB 1964 was voorzien in de mogelijkheid om bij ministeriële regeling nadere regels te stellen met betrekking tot de waardering van niet in geld genoten loon. De aanslag blijft in stand.
De Hoge Raad oordeelt dat bij de berekening van het voordeel ter zake van het privégebruik van de auto de waarderingsregels van art. 13bis Wet LB 1964 mogen worden toegepast. De Hoge Raad verwerpt daarmee de stelling van X dat de formele wetgever niet bevoegd was art. 13bis Wet LB 1964 in te voeren. Volgens X had de formele wetgever de regelgevende bevoegdheid tot het stellen van waarderingsregels voor niet in geld genoten loon namelijk al gedelegeerd in art. 13 lid 2 Wet LB 1964, welke delegatie niet was ingetrokken. De Hoge Raad is echter van mening dat voor de opvatting van X, dat de formele wetgever niet bevoegd was artikel 13bis van de Wet LB 1964 in te voeren, geen steun te vinden is in het recht. De Hoge Raad bevestigt de uitspraak van het hof.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3.81
Wet op de loonbelasting 1964 13bis
Wet op de loonbelasting 1964 13