Eiseres, X, verzoekt het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Maarssen de grafrechten voor het graf G/42 te verlengen met tien jaar. Bij besluit van 21 april 2010 komt het college tegemoet aan het verzoek van X. In het besluit wordt een specificatie gegeven van de verschuldigde kosten van in totaal € 868,05. X ontvangt hiervoor een legesnota (dagtekening 1 mei 2010) van de heffingsambtenaar. X maakt in twee aparte brieven bezwaar tegen het besluit van 21 april 2010 en de legesnota van 1 mei 2010. Op 17 november 2010 stelt X zowel het college als de heffingsambtenaar van de gemeente schriftelijk in gebreke wegens het niet tijdig nemen van een beslissing op bezwaar. Bij besluit van 28 april 2011 verklaart de heffingsambtenaar het bezwaar van X tegen zowel het besluit van het college als tegen de legesnota ongegrond. Tegen deze uitspraak op bezwaar stelt X beroep in. Vervolgens kent de heffingsambtenaar op 13 mei 2011 een dwangsom toe van € 1260. Hangende het beroep geeft de heffingsambtenaar op 29 november 2011 een nieuwe uitspraak op bezwaar waarin de beslissingen van 28 april en 13 mei 2011 nader worden toegelicht.

Rechtbank Utrecht oordeelt dat de gemeente Maarssen tweemaal een dwangsom is verschuldigd omdat het in deze zaak gaat om twee bezwaren tegen twee verschillende besluiten. De bezwaren zijn inhoudelijk niet gelijkluidend en gericht tegen twee verschillende besluiten. De gemeente kon daarom niet volstaan met het slechts eenmaal toekennen van een dwangsom wegens niet tijdig beslissen. De rechtbank verklaart verder het beroep van X gegrond omdat de heffingsambtenaar noch in de uitspraak op bezwaar van 28 april 2011 noch in de nadere toelichting van 29 november 2011 inhoudelijk is ingegaan op de bezwaren van X tegen de legesnota. De rechtbank voorziet zelf in de zaak aangezien de bezwaren van X tegen de legesnota inhoudelijk geen hout snijden.

[Bron Uitspraak]