In geschil zijn de aan belanghebbende, X bv, met dagtekening 8 maart 2007 uitgereikte uitnodigingen tot betaling van douanerechten en omzetbelasting. Hof Amsterdam is van mening dat de inspecteur X bv terecht op de voet van artikel 201, lid 3, van het Communautair Douanewetboek (hierna: het CDW) in samenhang gelezen met artikel 54 van het Douanebesluit heeft aangemerkt als schuldenaar voor de meer verschuldigde douanerechten. De desbetreffende aangiften voor het brengen van goederen in het vrije verkeer zijn namelijk opgesteld op basis van onjuiste gegevens die X bv ten behoeve van de aangiften heeft verstrekt terwijl zij wist of redelijkerwijze had moeten weten dat deze gegevens onjuist waren. Volgens het hof staat aan dit schuldenaarschap niet in de weg dat X bv de onjuiste gegevens niet zelf aan de aangever heeft verstrekt maar door tussenkomst van een derde. X bv komt in cassatie. De Hoge Raad verwerpt het betoog van X bv dat artikel 54 van het Douanebesluit bij gebrek aan een basis in een wet in formele zin wettelijk niet verbindend is. Vervolgens beslist de Hoge Raad dat het hof een juiste uitleg aan artikel 54 Douanebesluit heeft gegeven. De in deze bepaling bedoelde persoon moet ook als schuldenaar worden aangemerkt indien hij de bedoelde gegevens niet zelf (rechtstreeks) ter beschikking stelt aan degene die de aangifte opstelt, maar – met het oogmerk die gegevens te doen gebruiken bij het opstellen van de aangifte – aan een derde. Naar redelijkerwijs niet voor twijfel vatbaar is, is deze uitlegging in overeenstemming met artikel 201, lid 3, tweede alinea, van het CDW. Het beroep in cassatie is ongegrond.

[Bron Uitspraak]