De zaak (17 april 2020, ECLI:NL:GHSHE:2020:1296) verloopt als volgt. Een medewerker van het ministerie van Defensie is vanaf 1 augustus 2014 uitgezonden naar de Verenigde Staten. Samen met zijn echtgenote heeft hij een eigen woning in Nederland. Na afloop van de uitzending betrekken zij deze woning weer. Tijdens de periode van uitzending kiezen zij ervoor de woning te blijven aanmerken als eigen woning door toepassing van de uitzendregeling binnen de eigenwoningregeling (art. 3.111 lid 6 Wet IB 2001). Voor die regeling geldt dat de woning dan niet ter beschikking mag worden gesteld aan derden.

Het echtpaar geeft de woning echter vanaf 1 januari 2015 in bewaring aan twee tijdelijke bewoners, een koppel. Met deze bewaarovereenkomst willen partijen geen huurovereenkomst sluiten. Voor het gebruik van de woning betaalt het koppel € 250 per maand. De vaste lasten (gas, elektra, OZB en de opstalverzekering) zijn voor rekening van de eigenaren. Het koppel kan niet alle ruimtes in de woning gebruiken. Zo zijn drie slaapkamers gebruikt voor opslag van spullen van de eigenaren.

De vraag is of de uitzendregeling in dit geval wel van toepassing is. De eigenaren doen een beroep op het kraakwachtarrest (Hoge Raad 7 juni 2013, ECLI:NL:HR:2013:CA2316). In dat arrest oordeelde de Hoge Raad dat ondanks de aanwezigheid van een kraakwacht in de woning, de uitzendregeling van toepassing was.

Hof Den Bosch sluit zich hierbij aan voor dit geval. De tegenwerpingen van de inspecteur van de Belastingdienst acht het hof niet relevant. Deze zijn:

• De kraakwachters vormen een koppel;
• Het koppel heeft een substantieel inkomen;
• Het koppel zijn bekenden van de eigenaren;
• Het gebruik van de woning is niet beperkt tot één ruimte; en
• Er geldt een opzegtermijn van één maand.

Nu de uitzendregeling van toepassing is, is de woning een eigen woning gebleven in box 1 en kunnen de eigenaren de eigenwoningrente in aanmerking nemen in box 1.

Belang voor de praktijk

Wat heb je aan renteaftrek als je in Nederland geen belastbaar inkomen hebt? Ten eerste, een negatief inkomen kan verrekend worden met positieve inkomens in andere jaren. Drie jaar terug en negen jaar vooruit (art. 3.150 Wet IB 2001). Ten tweede, het gaat hier om uitzending van een overheidsmedewerker. De heffingsbevoegdheid over die inkomsten worden in belastingverdragen doorgaans toegewezen aan het land dat de medewerker uitzendt. Nederland in dit geval dus. Dat is een uitzondering op de hoofdregel. Die houdt namelijk in dat het loon belast is in de werkstaat.

Over kraakwachtsituaties is wel vaker geprocedeerd. Zie bijvoorbeeld de uitspraak van Hof Arnhem-Leeuwarden 24 april 2018, ECLI:NL:GHARL:2018:3818. Het zijn met name de tegenwerpingen van de inspecteur die deze zaak interessant maakt. Zoals gezegd vindt het hof vindt dat deze punten allemaal niet in de weg staan aan toepassing van de uitzendregeling.

Lees ook het thema Eigenwoningregeling.

Bron: Fiscaal Juridisch Adviesbureau Nationale Nederlanden