De heer X is houder van een kleine bestelauto. X is geen ondernemer zoals bedoeld in art. 7 Wet OB 1968. In geschil is of X toch motorrijtuigenbelasting mag voldoen naar het lage tarief van art. 24b Wet MB 1994. X wordt bijgestaan door de Stichting Belangen Grijskentekenhouders. X stelt dat de grijskentekenregeling op twee niveaus discriminerend is, namelijk op wetgevend niveau en op beleidsniveau. De wettelijke regeling zou in strijd zijn met het gelijkheidsbeginsel en het verbod op discriminatie. Beleidsmatig zou de inspecteur ondernemers die van de regeling gebruik maken onvoldoende controleren met betrekking tot de gebruikseis. Volgens Rechtbank Noord-Holland zijn er nog steeds (zie HR 10 september 2010, nr. 08/04653, V-N 2010/43.3) voldoende feitelijke en juridische verschillen op grond waarvan de rechtvaardiging voor het onderscheid in haar geheel beschouwd niet evident van redelijke grond is ontbloot. X gaat in cassatie.
De Hoge Raad oordeelt dat de rechtbank op goede gronden een juiste beslissing heeft genomen. X stelt ten onrechte dat in combinatie met de gebruikseis, die het die ondernemers mogelijk maakt voor 90% de bestelauto voor privédoeleinden te gebruiken, het onderscheid tussen btw-ondernemers en particulieren, zodanig gering is geworden, dat het door de wetgever gemaakte onderscheid niet langer meer is gerechtvaardigd. Het beroep van X is ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 24b
Wet op de omzetbelasting 1968 7
Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten 26
Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden 14
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Belastingheffing van motorrijtuigen
Instantie: Hoge Raad