Belanghebbende, X bv, is een informatietechnologiebedrijf. In 1997 wil de bv aan haar werknemers optierechten op aandelen toekennen in verband met een op handen zijnde beursgang. Een geschil over de waarde van de aandelen mondt uit in een naheffingsaanslag LB 1997 van € 864.601 en een vergrijpboete van € 432.300. Als rechtbank Haarlem de aanslag tot nihil vermindert, gaat de inspecteur tegen de uitspraak in hoger beroep.
Op de zitting bij Hof Amsterdam bereiken X bv en de inspecteur een compromis, waarbij de na te heffen loonbelasting is berekend op € 89.510. Het hof sluit zich daarbij aan. Ter zitting voor het hof doet X bv een verzoek om vergoeding van de immateriële schade. Dit omdat tussen de indiening van het (pro forma) bezwaarschrift op 4 februari 2003 en de uitspraak van de rechtbank op 15 oktober 2009 vijf jaar en acht maanden is verstreken. En tussen het indienen van het (pro forma) hogerberoepschrift op 20 november 2009 en de uitspraak van hof Amsterdam is bijna drie jaar verstreken. Het hof geeft aan dat hoewel de zaak zeer complex is, dit niet de aanzienlijke overschrijding rechtvaardigt van de normtermijnen van twee jaar die gelden voor de behandeling in de ‘eerste fase' (bezwaar en beroep in eerste aanleg) en de ‘tweede fase' (hoger beroep). Omdat het niet alleen gaat om een overschrijding in de bezwaarfase houdt het hof iedere verdere beslissing op dit punt aan en heropent het hof het onderzoek voor de voorbereiding van een nadere uitspraak over vergoeding van immateriële schade en stelt het de Staat (de minister van Veiligheid en Justitie) in de gelegenheid om als partij deel te nemen aan het geding.