X koopt in 2011 een onroerende zaak voor € 359.000. De onroerende zaak wordt vanaf 2013 verbouwd tot veertien appartementen. Zeven appartementen zijn in 2014 gereed gekomen en worden verhuurd. De overige zeven appartementen zijn in 2015 gereed gekomen en worden ook verhuurd. In haar IB-aangifte 2014 geeft X een box 3-waarde van € 165.000 aan voor het pand. Omdat de inspecteur vermoedt dat X belastbaar inkomen heeft genoten ten aanzien van het pand, verzoekt hij X in septembter 2017 om informatie te verstrekken. Begin januari 2018 wordt een VA IB 2014 opgelegd. Omdat X blijft weigeren om aan het informatieverzoek te voldoen, legt de inspecteur op 31 mei 2018 een informatiebeschikking op aan X. Deze wordt op 14 januari 2019 door Rechtbank Zeeland-West-Brabant vernietigd. De inspecteur legt vervolgens een definitieve aanslag IB 2014 op. X maakt daartegen bezwaar. In het kader van de behandeling van het bezwaar verzoekt de inspecteur wederom om informatie. Omdat X niet aan dit verzoek voldoet, legt de inspecteur weer een informatiebeschikking op. X is echter van mening dat de inspecteur niet een tweede informatiebeschikking mag nemen, omdat hij reeds voor hetzelfde belastingjaar in de aanslagregelende fase van de VA een informatiebeschikking heeft genomen.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat de inspecteur een tweede informatiebeschikking mag opleggen aan X. De rechtbank wijst er daarbij op dat de informatiebeschikking niet is vervallen op grond van art. 52a lid 3 AWR. De eerste informatiebeschikking is namelijk vernietigd door een rechterlijke uitspraak. Het geval van X kan dan niet worden gelijkgesteld met de situatie waarin een informatiebeschikking is genomen die ten gevolge van art. 52a lid 3 AWR is komen te vervallen. De rechtbank geeft X zes weken om aan het informatieverzoek te voldoen.

Lees ook het thema Informatiebeschikking: stand van zaken

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet inzake rijksbelastingen 52a