Volgens de inspecteur heeft X in de periode 1994 tot en met 1996 een (verzwegen) bankrekening aangehouden bij Van Lanschot Bankiers in Luxemburg. In geschil zijn de naar aanleiding daarvan opgelegde navorderingsaanslagen ib/pvv over de jaren 1995 en 1996 met boetes. X komt in beroep en stelt dat hij deze Luxemburgse bankrekening inderdaad heeft gehad, maar dat hij deze bankrekening in zijn aangiften heeft vermeld. De inspecteur heeft hiervoor geen bewijs, omdat de door X ingediende originele papieren aangiften over 1995 en 1996 inmiddels door de Belastingdienst zijn vernietigd. Volgens de inspecteur zijn de originele aangiften weliswaar vernietigd, maar uit de zogenoemde IBS-uitdraai van de aangifte over 1996 blijkt dat geen gegevens over deze buitenlandse rekening in de aangifte zijn opgenomen. Van de aangifte 1995 is geen ISB-uitdraai meer beschikbaar. Rechtbank Breda overweegt dat de inspecteur voor het jaar 1995 niet aannemelijk heeft gemaakt dat de rente-inkomsten uit de rekening bij Van Lanschot Bankiers niet in de aangifte zijn opgenomen. Met de IBS-uitdraai over 1996 is de inspecteur wel in die bewijslast geslaagd. X komt in hoger beroep. Hof 's-Hertogenbosch verwerpt de stelling van X dat de inspecteur alleen aan de hand van de originele aangifte bewijs kan leveren dat de rente niet was aangegeven. Met de IBS-uitdraai heeft de inspecteur aannemelijk gemaakt dat de rente niet in de aangifte was vermeld. De navorderingsaanslag over het jaar 1996 is terecht opgelegd. Voor het bewijs van opzet is de enkele constatering dat de rente niet is aangegeven onvoldoende. Er is wel een vermoeden van opzet, te ontlenen aan de hoogte van het saldo en de omstandigheid dat de bankrekening werd aangehouden in een land met een bankgeheim, maar bij een bewijs aan de hand van vermoedens moet X het voordeel van de twijfel worden gegund. De boete wordt vernietigd. In die zin is het hoger beroep gegrond.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 16