X woont in Nederland en ontvangt een Duits pensioen van € 12.787. Nederland heeft op basis van de kleinepensioenenregeling uit het Belastingverdrag Duitsland-Nederland het heffingsrecht over dit pensioen (art. 17 lid 2 Belastingverdrag NL-D). Op basis van deze regeling worden pensioenuitkeringen van in totaal minder dan € 15.000 toegewezen aan het woonland. X stelt dat de kleinepensioenenregeling in strijd is met het discriminatieverbod, nu pensioeninkomens van meer dan € 15.000 niet in Nederland zijn belast, maar in Duitsland. Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de kleinepensioenenregeling niet in strijd is met het discriminatieverbod. X gaat in cassatie en stelt dat sprake is van strijd met het gelijkheidsbeginsel.
De Hoge Raad oordeelt dat er bij de toepassing van de kleinepensioenenregeling geen sprake is van schending van het gelijkheidsbeginsel. Deze klacht van X richt zich namelijk tegen een regeling die Nederland en Duitsland in het Belastingverdrag hebben getroffen. Staten hebben bij het onderhandelen over, en sluiten van verdragen de vrijheid gewicht toe te kennen aan overwegingen van doelmatigheid en uitvoerbaarheid. De verdeling van de heffingsbevoegdheid aan de hand van een getalsmatige grens berust op zulke overwegingen, waarbij geen sprake is van strijd met het gelijkheidsbeginsel dan wel het discriminatieverbod. Dat X door het nieuwe Belastingverdrag in een verslechterde financiële positie is geraakt, is ook niet van belang. Er is namelijk geen rechtsregel die het verbiedt dat de rechtspositie van een belastingplichtige door een nieuw verdrag ongunstiger wordt. Het beroep in cassatie is ongegrond.
Wetsartikelen:
Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden 14
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Europees belastingrecht, Loonbelasting, Fiscaal bestuurs(proces)recht
Instantie: Hoge Raad