Momenteel staan er negen landen op de zwarte lijst van belastingparadijzen. Het zijn Amerikaans Samoa, Guam, Namibië, Palau, Trinidad, Tobago, de Bahamas, Saint Kitts and Nevis en de Amerikaanse Maagdeneilanden. Dat heeft de Staatssecretaris van Financiën geantwoord op vragen van het Tweede Kamerlid Snels (GL) over de zwarte en grijze lijst van belastingparadijzen.

Al deze landen voldoen niet aan de internationale fiscale standaard op het gebied van fiscale transparantie, geen schadelijke belastingconcurrentie en deelname aan de OESO/BEPS-standaard. Verder hebben deze landen geen of niet voldoende toezeggingen gedaan om erop te vertrouwen dat deze landen eind 2018 wel zullen voldoen aan de standaard. Een afdoende toezegging tot aanpassing van zijn wetgeving leidt tot verplaatsing naar de grijze lijst.

De grijze lijst is bedoeld om landen een overgangsperiode van één jaar (tot 1 januari 2019) te geven. Gedurende deze overgangsperiode krijgen landen de tijd om hun wetgeving aan te passen aan de geldende internationale fiscale standaard. Als zij dit niet doen komen zij automatisch op de zwarte lijst. Daar zijn Nederland en de andere Europese lidstaten uitgesproken in. Er zit dus een duidelijke houdbaarheidsdatum aan de grijze lijst. Wel is het zo dat ontwikkelingslanden een overgangsperiode van twee jaar (tot 1 januari 2020) hebben gekregen om te voldoen aan het fiscale transparantie criterium en het criterium ten aanzien van de implementatie van de Base Erosion and Profit Shifting (BEPS)-maatregelen. Op deze manier krijgen de overheden van ontwikkelingslanden meer tijd om bij, bijvoorbeeld de uitwisseling van informatie, ook de daadwerkelijke uitwisseling van informatie in de organisatie uit te werken. Ten aanzien van het criterium “geen schadelijke preferentiële regimes” geldt echter ook voor ontwikkelingslanden de normale deadline van 1 januari 2019.

[Nieuwsbron] [Nieuwsbron]