Belanghebbende, X, maakt bezwaar tegen drie aan hem opgelegde aanslagen roerenderuimtebelasting. Als de heffingsambtenaar van de gemeente besluit de aanslagen te handhaven, laat X zijn gemachtigde beroep instellen. Onder verwijzing naar een uitspraak van de Raad van State (LJN: BI1845) oordeelt de rechtbank dat de gemachtigde niet als beroepsmatig rechtsbijstandverlener kan worden aangemerkt, zodat een proceskostenvergoeding niet aan de orde is.
Hof Amsterdam oordeelt, anders dan de rechtbank, dat de gemachtigde beroepsmatig rechtsbijstand heeft verleend. Gelet op de toelichting bij het Besluit proceskosten bestuursrecht (Stb. 1993, 763, blz. 6) moet worden aangenomen dat voor het beroepsmatige karakter voldoende is dat het verlenen van rechtsbijstand een vast onderdeel vormt van een duurzame, op het vergaren van inkomsten gerichte taakuitoefening. In het onderhavige geval laten de gedingstukken, het verhandelde ter zitting en hetgeen het hof ambtshalve bekend is uit eerder door de gemachtigde bij het hof gevoerde procedures, geen andere slotsom toe dan dat de gemachtigde regelmatig onder de naam ‘Juridisch Advies […]' tegen vergoeding namens zijn cliënten bezwaar- en beroepsprocedures voert over belastingaanslagen. In de toelichting bij het Besluit wordt weliswaar opgemerkt dat personen zonder enige juridische scholing niet geacht kunnen worden beroepsmatig rechtsbijstand te verlenen, maar de inhoud van de processtukken die door de gemachtigde zijn ingediend laat geen andere slotsom toe dan dat hij enige relevante juridische scholing heeft gehad (vgl. HR 16 november 2012, 11/02517, BNB 2013/41). Het hof oordeelt dat de gemachtigde ook in deze procedure beroepsmatig rechtsbijstand heeft verleend. Voor een vergoeding van de bezwaarkosten is geen reden omdat X zelf bezwaar heeft gemaakt.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 8:75
Algemene wet bestuursrecht 7:15-2