C.G. Sopora werkt voor een in Duitsland gevestigde werkgever (D). In 2012 wordt Sopora tewerkgesteld bij Q in Nederland. Q is aan D gelieerd. Sopora woont in Duitsland minder dan 150 km van de Nederlandse grens en blijft daar ook wonen. Hij beschikt in 2012 wel over een appartement in Nederland. Sopora en Q verzoeken om toepassing van de 30%-regeling. De inspecteur wijst dit verzoek af omdat Sopora voor de aanvang van de werkzaamheden bij Q op minder dan 150 km van de Nederlandse grens woonde. Sopora stelt dat de per 1 januari 2012 ingevoerde grens van 150 kilometer een inbreuk vormt op het EU-recht (vrij verkeer van werknemers), en in strijd is met het gelijkheidsbeginsel van art. 26 IVBPR en art. 14 EVRM. Rechtbank Breda verklaart het beroep van Sopora ongegrond. De Hoge Raad overweegt dat het 150-kilometercriterium onderscheid maakt tussen ingezetenen van andere lidstaten onderling. Volgens de Hoge Raad roept dit de vraag op of art. 45 VWEU zich in beginsel ertegen verzet dat een lidstaat een dergelijk onderscheid maakt tussen onderdanen van andere lidstaten onderling. De Hoge Raad stelt vervolgens drie prejudiciële vragen aan het HvJ EU.
Het Hof van Justitie EU (HvJ EU) oordeelt dat het 150-kilometercriterium van de 30%-regeling niet in strijd is met het EU-recht. Het HvJ EU wijst er daarbij wel op dat er toch strijd met het EU-recht is als deze limieten zodanig zijn vastgesteld dat de vrijstelling systematisch aanleiding geeft tot een duidelijke overcompensatie van de werkelijk gemaakte extraterritoriale kosten. Het is aan de Hoge Raad om dat te onderzoeken.
Wetsartikelen:
Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie 45
Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965 10ea
Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965 10e
Wet op de loonbelasting 1964 31
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Europees belastingrecht, Loonbelasting
Instantie: Hof van Justitie van de Europese Unie
Editie: 27 februari