Bij beschikking (acte clair) oordeelt het Hof van Justitie EU dat het Unierecht zich niet verzet tegen ontbreken van de indeplaatstredingsfictie in de nationale omzetting van art. 19 Btw-richtlijn 2006/112EG.

Namens de Staatssecretaris van Financiën is een besluit genomen op een Woo-verzoek inzake het uitstellen van het opleggen van de definitieve aanslag inkomstenbelasting (IB) 2021 door technische oorzaken waardoor aangiftes niet tijdig in het geautomatiseerde proces verwerkt konden worden.

Naar aanleiding van een Woo-verzoek inzake het Aanspreekpunt Potentiële Buitenlandse Investeerders (APBI) is een groot aantal documenten verstrekt. Tot de verstrekte documenten behoort onder andere een notitie over de bijstand van het APBI tijdens reizen naar het buitenland.

Rechtbank Gelderland oordeelt dat de inspecteur ten tijde van het opleggen van de primitieve aanslag IB/PVV 2013 niet op de hoogte was of had kunnen zijn dat X inkomsten uit aanmerkelijk belang heeft genoten uit B Ltd.

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat X in hoger beroep tevergeefs klaagt over het wrakingsverbod uit de procedure in eerste aanleg.

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de gevraagde informatie en bescheiden in redelijkheid van belang kunnen zijn voor de vraag waar X woont en of hij binnenlandse belastingplichtig is.

Hof Amsterdam oordeelt dat de boerderij en de recreatiewoning afzonderlijke WOZ-objecten zijn omdat er sprake is van twee gebouwde eigendommen. De samenstelbepaling kan niet worden toegepast omdat beide onroerende zaken verschillende gebruikers hebben.

De Hoge Raad oordeelt dat het hof het beroep van X op het vertrouwensbeginsel onvoldoende gemotiveerd heeft verworpen. Het hof heeft namelijk nagelaten te beoordelen of X de vragen van het VAR-formulier redelijkerwijs heeft mogen opvatten zoals zij heeft gedaan.

Hof Den Haag waarschuwt X bv met betrekking tot het steeds ongepaste taalgebruik van haar gemachtigde dat de “maat vol is” en dat nieuwe ongepaste stukken zonder waarschuwing en mogelijkheid tot herstel buiten beschouwing worden gelaten.

Hof Amsterdam oordeelt dat X wellicht kan worden verweten dat zij heeft nagelaten zich af te vragen of gelden op Zwitserse bankrekeningen op enigerlei wijze in haar aangiften verantwoord hadden moeten worden, maar dit feit is onvoldoende om haar het verwijt van grove schuld te maken.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de Belastingdienst met verzendrapportages aannemelijk heeft gemaakt dat de brieven waarin X is uitgenodigd en is aangemaand om aangifte te doen daadwerkelijk zijn verzonden.

Hof Den Haag oordeelt in lijn met de Hoge Raad dat het enkel overleggen van een afschrift van de rechtbankuitspraak, zonder vermelding van de hoger beroepsgronden, niet voldaan is aan de motiveringseis. Daarom heeft het hof het hoger beroep terecht niet-ontvankelijk verklaard na een vereenvoudigde behandeling. Het verzet daartegen is ongegrond.

Hof Den Haag oordeelt dat de voorlopige aanslag zuiveringsheffing na vermindering in de bezwaarfase niet te hoog is vastgesteld. X heeft ook geen recht op een proceskostenvergoeding voor de bezwaarfase.

Hof Den Haag oordeelt dat de wetgever geen vertrouwen heeft gewekt dat kruislingse schenkingen niet zullen worden bestreden. De Staatssecretaris van Financiën heeft de Tweede Kamer namelijk laten weten dat het als een constructie wordt beschouwd die actief zal worden bestreden.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de navorderingsaanslagen IB/PVV over de jaren 2006 tot en met 2014 terecht aan X zijn opgelegd. De reguliere voordelen box 2 voor de jaren 2006 en 2007 zijn echter te hoog vastgesteld omdat opzet niet wordt aangetoond.

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat X niet de vereiste aangiften heeft gedaan door af te schrijven op apparatuur die eigendom van de bv's van zijn echtgenote was en waarvoor zijn stichting vergoedingen aan de bv's betaalde.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de inspecteur met de gegevens uit de boekhouding van A bv voldoende duidelijk maakt dat X inkomsten heeft genoten uit voor A bv verrichte werkzaamheden. De IB-navorderingsaanslagen zijn dan ook terecht aan X opgelegd.

Hof Amsterdam oordeelt dat de Rechtbank Amsterdam ten onrechte geen proceskostenvergoeding heeft toegekend in verband met het verschijnen van X' gemachtigde ter zitting.