De Kennisgroep winstbepaling heeft vragen beantwoord over de fiscale winstbepaling bij interest rate swaps. Het gaat om de situatie waarbij zogenoemde mutual break clausules worden vervangen door mandatory break clausules. Daarnaast gaat het om de situatie waarbij sprake is van een zogenoemde doorzak.

De Kennisgroep onroerende zaken heeft een standpunt ingenomen over de vraag of bij uitzending naar het buitenland de woning in Nederland als eigen woning aangemerkt kan blijven als alleen wordt teruggekeerd als de situatie aldaar onveilig wordt. De uitzendregeling is in deze situatie niet van toepassing. Het verblijf in het buitenland moet in dit geval als permanent wordt aangemerkt.

Hof Amsterdam beslist dat parkeren bij een festival een zelfstandige prestatie is, waarvoor het algemene BTW-tarief geldt. Een niet-onaanzienlijk deel van de bezoekers komt niet per auto, maar met pendelbussen. Voor bezoekers houdt het parkeren ook geen verband met het verblijf op het festival zelf. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de WOZ-beschikkingen die aan X zijn afgegeven geen tweede primitieve beschikkingen zijn. De eerdere stukken waarnaar X verwijst zijn aanslagen afvalstoffenheffing. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.