Hof Den Haag oordeelt dat pas tijdens het boekenonderzoek nieuwe feiten aan het licht zijn gekomen. Er zijn geen aanwijzingen dat de inspecteur daarmee al bekend was of redelijkerwijze bekend had kunnen zijn.

Hof Amsterdam oordeelt in hoger beroep dat Solera Nederland bv de ingehouden en afgedragen loonbelasting op haar voormalige CFO mag verhalen. De heer X kan er redelijkerwijs niet op vertrouwen dat Solera door “finale kwijting” afstand deed van deze verhaalsmogelijkheid.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat haar bevoegdheid niet verder strekt dan het beoordelen van de opgelegde (navorderings)aanslagen en de verzuimboete.

Als een ondernemer de BTW die in rekening is gebracht voor scholing-/opleidingskosten van personeel in aftrek wil brengen, gelden de gebruikelijke wettelijke vereisten voor die aftrek. Dit antwoordt staatssecretaris Vijlbrief van Financiën op vragen van het Tweede Kamerlid Lodders (VVD).

De wet amicus curiae en kruisbenoemingen is in het Staatsblad gepubliceerd en treedt op een bij koninklijk besluit te bepalen tijdstip in werking.

Hof Den Haag oordeelt in navolging van de rechtbank dat de aanslagen, de verzuimboeten en de beschikkingen belastingrente terecht en naar de juiste bedragen aan X zijn opgelegd. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 Wet RO).

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.