Rechtbank Holland oordeelt dat X terecht geen bezwaarkostenvergoeding heeft gekregen omdat de aanslag niet is herzien wegens een aan de inspecteur te wijten onrechtmatigheid.

Staatssecretaris Vijfbrief van Financiën heeft de vragen beantwoord van de vaste commissie van Financiën over de loonbelastingproblematiek bij meerdere pensioenen en de samenloop met de inkomstenbelasting. Hij geeft daarbij meerdere oplossingen voor dit probleem.

Hof Den Haag oordeelt in hoger beroep dat de inspecteur de heer X ten onrechte in de waan heeft gelaten dat het louter om standaardonderzoeken ging.

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat een uitlating van het bestuursorgaan die is gedaan na het einde van de bezwaartermijn nooit vertrouwen kan wekken over de ontvankelijkheid van het bezwaar.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat het hoger beroep van X terecht niet-ontvankelijk is verklaard omdat het hoger beroep niet de gronden bevat en niet was voorzien van een afschrift van het bestreden besluit.

De adviseur van X voert gefingeerde zorgkosten en giften op in de aangiften IB van X. Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de navorderingsaanslagen terecht aan X zijn opgelegd omdat de kwade trouw van de adviseur aan X moet worden toegerekend. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a Wet RO).

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.