X sluit in december 1985 een kapitaalverzekering met lijfrenteclausule af. Op 31 december 2005 expireert de polis. In een renseignement is aan de Belastingdienst medegedeeld dat op de polis op 11 september 2006 een bedrag van € 6758 is uitgekeerd. Bij de aanslagregeling over het jaar 2006 heeft de inspecteur betreffende de polis een bedrag van € 6758 tot het belastbare inkomen uit werk en woning van X gerekend. In afwijking van het renseignement heeft uitbetaling van het verzekerde bedrag aan X niet in 2006 plaatsgevonden maar in het jaar 2012. De lijfrenteclausule is niet ten uitvoer gelegd. In geschil is of de waarde die de polis op de expiratiedatum had, ad € 6758, in het jaar 2006 tot het belastbare inkomen uit werk en woning van X behoort. Hof Amsterdam is van mening dat de omstandigheid dat de lijfrenteclausule niet ten uitvoer is gelegd niet meebrengt dat heffing bij expiratie moet plaatsvinden. In dat geval moet heffing plaatsvinden in het jaar waarin de redelijke termijn afloopt waarbinnen die tenuitvoerlegging zou moeten geschieden. Daarbij is het volgens het hof niet van belang of en wanneer na het verstrijken van de redelijke termijn daadwerkelijk tot uitbetaling door de verzekeraar is overgegaan. Volgens het hof was de redelijke termijn waarbinnen de lijfrenteclausule ten uitvoer had moeten worden gelegd, in ieder geval op 31 december 2006 verstreken. De inspecteur heeft de waarde van de polis terecht in het belastbare inkomen uit werk en woning over het jaar 2006 heeft begrepen. X komt in cassatie.
De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie van X ongegrond. De overwegingen van het hof zijn juist. Het oordeel met betrekking tot de redelijke termijn geeft in dit geval geen blijk van een onjuiste rechtsopvatting en kan voor het overige in cassatie niet op juistheid worden getoetst.
Wetsartikelen:
Invoeringswet Wet inkomstenbelasting 2001 O lid 1-a