De heer A is directeur en enig aandeelhouder van belanghebbende, X bv. In 1998 koopt A privé een klassiek houten zeiljacht uit 1956 voor € 129.327. Het jacht wordt eind 2000 door X bv gekocht voor € 272.268. Op dezelfde dag verkoopt X bv het jacht door aan B Ltd voor € 816.804. A is eigenaar van B ltd. Deze vennootschap is opgericht naar het recht van de Britse Maagdeneilanden. Tijdens de levering aan B ltd bevindt het jacht zich nog steeds in een loods te IJmuiden, waar het op kosten van X bv is gerestaureerd. In geschil is de aan X bv opgelegde naheffingsaanslag omzetbelasting. Rechtbank Haarlem oordeelt dat X bv niet aan de hand van boeken en bescheiden heeft aangetoond dat het jacht is uitgevoerd noch dat er geen sprake is van een pleziervaartuig zodat het nihiltarief niet van toepassing is. Op grond van de margeregeling wordt de aanslag verminderd met € 81.101 tot € 40.551. Partijen gaan in hoger beroep.
Hof Amsterdam oordeelt dat het jacht geen zeeschip is maar een pleziervaartuig als bedoeld in Tabel II Wet OB 1968 post a-3, zodat het niet in aanmerking komt voor het nihiltarief. Het maakt niet uit dat de inrichting vanwege de beoogde deelname aan wedstrijden "spartaans" is. Het jacht is namelijk bestemd voor beoefenaren van de watersport en het wijkt ook niet wezenlijk af van de schepen die voor dat doel worden gebruikt. X bv beroept zich vanwege de door de douane op 15 januari 2001 afgegeven verklaring Benelux 21 ten onrechte op het vertrouwensbeginsel. Uit de verklaring blijkt namelijk alleen dat de gezagvoerder aan de douaneformaliteiten heeft voldaan en niet dat het jacht is uitgevoerd. Het hoger beroep van de inspecteur is wel gegrond. De rechtbank heeft de aanslag per abuis verminderd met € 81.101 tot € 40.551. De aanslag had namelijk verminderd moet worden met € 40.551 tot € 81.101.