Mevrouw X maakt in 2014 gebruik van de inkeerregeling. In 2007 was het saldo van haar Zwitserse bankrekeningen € 695.900. In reactie hierop vraagt de inspecteur naar de herkomst van dat saldo. X kan hierop geen antwoord geven. X is later strafrechtelijk veroordeeld wegens witwassen. Hierover loopt thans nog een hoger beroep. In geschil is of jegens X terecht informatiebeschikkingen voor de IB-heffing vanaf 2004 zijn genomen. De inspecteur gaat er aanvankelijk vanuit dat het saldo mogelijk verband houdt met de coffeeshop die de partner van X exploiteert. Op de zitting stelt de inspecteur dat X wellicht zelf in het buitenland heeft gewerkt, aangezien zij dicht bij de grens woont.
Rechtbank Gelderland oordeelt dat de inspecteur met het nemen van de informatiebeschikkingen de grenzen van de redelijkheid heeft overschreden. Een informatiebeschikking mag volgens een interne richtlijn van de Belastingdienst (Handreiking wet-Dezentjé, WOB-verzoek, V-N 2016/62.4) namelijk niet als drukmiddel worden gebruikt. Dit is in casu het geval omdat al op voorhand duidelijk is dat de beschikking niet zal leiden tot omkering en verzwaring van de bewijslast. X heeft de vereiste IB-aangiften niet gedaan en er is dus al sprake van omkering en verzwaring van de bewijslast. Nog daargelaten of eventuele verzwegen omzet van de binnenlandse coffeeshop wel zo lang terug nagevorderd kan worden (zie HR 16 maart 2018, nr. 17/01663, V-N 2018/15.3), betreft dit een mogelijk heffingsbelang bij de partner van X en dus niet ten aanzien van X zelf. Het heffingsbelang ten aanzien van X is te summier omschreven. De beschikkingen worden vernietigd.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 27e
Algemene wet inzake rijksbelastingen 47
Algemene wet inzake rijksbelastingen 52a
Algemene wet inzake rijksbelastingen 67n
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting
Instantie: Rechtbank Gelderland
Editie: 15 oktober