Belanghebbende, X, is eigenaar van een recreatiewoning (type recreatieboerderij) gelegen op een vakantiepark in de gemeente De Friese Meren. Het object beschikt over een keuken, een badkamer, een toiletruimte en woon- en slaapkamer. Op 1 januari 2013 besluit X de woning voor een jaar te verhuren aan een bedrijf dat de woning ter beschikking stelt aan haar buitenlandse werknemers. Medio 2016 wordt de woning verkocht. In geschil is of het object voor de heffing van de OZB aangemerkt moet worden als woning.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt onder verwijzing naar HR 16 september 2016, nrs. 15/04476 en 15/05193 (V-N 2016/47.21) dat de recreatiewoningen van X nv voor de toepassing van de OZB aangemerkt moeten worden als woningen. De heffingsambtenaar betoogt dat de arresten niet van toepassing zijn op de onderhavige zaak. Volgens de heffingsambtenaar zijn onroerende zaken die worden ingezet voor kortdurende (recreatieve) verhuur aan derden aan te merken als verblijfsaccommodaties, te vergelijken met hotels en pensions. Dit betoog slaagt niet. Het hof overweegt dat uit de arresten voortvloeit dat de fysieke kenmerken van de onroerende zaak doorslaggevend zijn voor de kwalificatie als woning. De wijze waarop desde betreffende onroerende zaak wordt gebruikt, te weten eigen gebruik door de eigenaar of al dan niet bedrijfsmatige verhuur aan derden, doet daarbij niet ter zake. X claimt schadevergoeding van de gemeente omdat door de kwalificatie van het object als ‘niet-woning' de verkoopopbrengst een stuk lager is uitgevallen. Het hof verklaart dit verzoek niet-ontvankelijk.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Gemeentewet 220

Gemeentewet 220a

Algemene wet bestuursrecht 8:73