Dr. F.J. Elsweier en A.I. Harteveld MSc - Eén regeling voor de CFC-maatregel, herwaarderingsverplichting en niet-kwalificerende beleggingsdeelneming

Nederland is op grond van de Anti-Tax Avoidance Directive sinds 1 januari 2019 verplicht een CFC-maatregel te hanteren. De CFC-maatregel die in dit kader is ingevoerd (art. 13ab Wet VPB 1969) dient volgens de auteurs een vergelijkbaar doel als de al bestaande antimisbruikregelingen (art. 13 lid 9-15 en art. 13a Wet VPB 1969) binnen het deelnemingsvrijstellingregime. In deze bijdrage doen de auteurs enkele suggesties voor een toekomstbestendige deelnemingsvrijstelling met één antimisbruikbepaling voor het tijdig in Nederland in aanmerking nemen van de ­resultaten van een laagbelaste passieve deelneming.
Direct door naar het volledige artikel in Navigator

Mr. E. Thomas - Medeplegen in het fiscale recht: een fiscale drietrapsraket

Op 23 mei 2018 heeft het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden bevestigd dat aan een notaris als medepleger een boete werd opgelegd. De auteur concludeert dat door het ontbreken van enkele essentiële elementen niet kan worden vastgesteld of dit hof het begrip “medeplegen” anders heeft uitgelegd dan de strafkamer van de Hoge Raad. Hij geeft een eerste aanzet voor een drietrapsraket om fiscaal medeplegen te kunnen vaststellen.
Direct door naar het volledige artikel in Navigator

C.M. van der Helm MSc - Wet terugvordering staatssteun, allesomvattend?

Na invoering van de Wet terugvordering staatssteun lijkt een passende formeelrechtelijke basis voor terugvorderingsbesluiten gevonden te zijn. In deze bijdrage worden diverse fricties tussen het nationale belastingrecht en de nieuwe wet geëvalueerd om tot een versterkte rechtszekerheid en rechtsbescherming van betrokkenen te komen. Ingegaan wordt onder meer op de rentevergoeding bij nietigverklaring van het Commissiebesluit en het opleggen van een vergrijpboete.
Direct door naar het volledige artikel in Navigator

Rubriek Parlementair
Direct door naar het volledige artikel in Navigator

Binnenkort in het Weekblad

Onschuldpresumptie in fiscalibus, vaker dan je denkt!?

De onschuldpresumptie waarborgt een onbevooroordeelde strafrechtsgang en beschermt de publieke reputatie van een verdachte. Dat is ook van belang buiten het strafrecht. Sinds het arrest Minelli (1983) is het namelijk vaste EHRM-jurisprudentie dat een ‘niet-strafrechter’, bij gebrek aan een onherroepelijke strafrechtelijke veroordeling, geen twijfel mag zaaien over de onschuld van een aan hun rechterlijk oordeel onderworpen justitiabele. Op 23 oktober 2014 oordeelde het EHRM (Melo Tadeu) voor het eerst expliciet dat de onschuldpresumptie ook van toepassing kan zijn in een fiscale (invorderings)zaak ná een strafzaak. Nadien speelt de onschuldpresumptie ook in Nederlandse fiscale rechtspraak een rol van betekenis. In deze bijdrage beschrijft drs. V.L Meijerman de werking van de onschuldpresumptie in een belastingprocedure. Vanuit zijn visie op die werking onderwerpt hij een aantal Nederlandse fiscale uitspraken aan een kritische beschouwing. Hij concludeert dat de onschuldpresumptie vaker van toepassing is in een fiscale procedure dan op voorhand gedacht.

De onzakelijke geldlening aan een ANBI

In dit artikel gaat prof. mr. dr. A.C.P. Bobeldijk in op de vraag hoe de onzakelijke lening jurisprudentie samenloopt met de giftenaftrek in de Wet Vpb indien een besloten vennootschap een (onzakelijke) lening aan een algemeen nut beogende instelling (ANBI) verstrekt. Hij gaat allereerst in op de vraag wanneer sprake is van een onzakelijke lening en wat de gevolgen daarvan zijn in de Vpb-sfeer. Vervolgens behandelt hij de (on)mogelijkheid om onzakelijke giften op grond van artikel 16 Wet Vpb ten laste van de winst te brengen. Daarna analyseert hij hoe het leerstuk van de onzakelijke lening en de giftenaftrek van artikel 16 Wet Vpb samenlopen bij leningen aan een ANBI en in hoeverre een (onzakelijke) lening op grond van artikel 16 Wet Vpb als gift ten laste van de winst gebracht kan worden.