De Staatssecretaris van Financiën heeft geantwoord op vragen van de Tweede Kamerleden Siderius en Bashir over het feit dat ouderparen waarvan één partner ernstig ziek is fiscaal ongelijk behandeld worden ten opzichte van bijvoorbeeld een alleenstaande ouder. Hij antwoordt dat in het geval van de alleenstaande ouder het verschil grotendeels is terug te voeren op de alleenstaande ouderkop in het kindgebonden budget en bevestigt dat het verschil in te betalen belasting de komende jaren alleen maar groter zal worden door de afbouw van de algemene heffingskorting die het gevolg is van het streven naar bevordering van arbeidsparticipatie.
De staatssecretaris stelt dat mensen die door omstandigheden (ziekte, arbeidsongeschiktheid) niet kunnen werken in Nederland niet hoeven te werken. Zij kunnen rekenen op steun van de overheid. Deze mensen zijn niet de doelgroep van fiscale regelingen gericht op het bevorderen van de arbeidsparticipatie. Zo is de inkomensafhankelijke combinatiekorting een instrument dat gericht is op de bevordering van de arbeidsparticipatie en is hij niet bedoeld als instrument voor inkomensondersteuning. Inkomensondersteuning voor (chronisch) zieken en gehandicapten wordt verleend door andere regelingen en instrumenten, zoals de Wet maatschappelijke ondersteuning, de bijzondere bijstand, de tegemoetkoming voor specifieke zorgkosten, de tegemoetkoming voor arbeidsongeschikten en de tegemoetkoming in het kader van SMI.
De staatssecretaris ontkent dat er sprake is van uitsluiting van inkomensondersteuning voor ouderparen waarvan één partner ernstig ziek is en dat er sprake is van gemeentelijke willekeur bij de uitvoering van SMI.
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Inkomstenbelasting, Toeslagen en zorgverzekeringswet
Regelgevende instantie: Ministerie van Financiën
Editie: 17 juni