X ontvangt van de gemeente Bergeijk twee verzamelbeschikkingen 2007, de eerste met dagtekening 30 maart  en de tweede met dagtekening 15 juni 2007. Op 26 juli 2007 maakt X bezwaar tegen de tweede beschikking. De heffingsambtenaar verklaart het bezwaar (op 21 december 2007) wegens het ontbreken van de gronden niet-ontvankelijk, trekt na een klacht van X deze uitspraak in en verklaart na ontvangst van een nieuwe motivering het bezwaar ongegrond (op 21 juli 2008).

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat de eerste verzamelbeschikking waarin de WOZ-beschikking is bekendgemaakt tevens de OZB-aanslag (ter grootte van nihil) bevat. Het hof komt tot dit oordeel gelet op de aanduidingen ‘Aanslag-/beschikkingsbiljet' en ‘totaalbedrag van de aanslag', het feit dat de beschikking vergezeld gaat van een acceptgiro met de tekst ‘onroerende-zaakbelasting' en tevens alle kenmerken bevat waaraan een OZB-aanslag moet voldoen. Het bezwaar van X tegen de WOZ-waarde is buiten de termijn van zes weken ingediend maar deze termijnoverschrijding is gelet op de verwarrende rechtsmiddelverwijzing (die alleen rept over bezwaar 'tegen de aanslag' en niet over bezwaar ‘tegen de WOZ-beschikking') verschoonbaar. Volledigheidshalve merkt het hof op dat de tweede verzamelbeschikking moet worden aangemerkt als navorderingsaanslag. Het hof komt niet toe aan de vraag of conversie mogelijk is aangezien X het geschil heeft beperkt tot de vraag of de WOZ-waarde te hoog is. Nu X binnen de beroepstermijn brieven naar de gemeente heeft verstuurd waarin hij aangeeft het niet met de eerste uitspraak op bezwaar eens te zijn, is het beroep van X ontvankelijk. De gemeente had deze brieven immers moeten doorsturen naar de rechtbank. Gelet op het voorgaande kan het antwoord op de vraag of de heffingsambtenaar bevoegd was de eerste uitspraak op bezwaar in te trekken in het midden blijven. Inhoudelijk oordeelt het hof vervolgens dat het hoger beroep van X ongegrond is. De WOZ-waarde is niet te hoog.

[Bron Uitspraak]