De heer X is aanvankelijk melkveehouder. X verkoopt in 2000 een perceel grond onder het voorbehoud van een persoonlijk recht van gebruik. Over de bestemmingswijzigingswinst spreekt X met de inspecteur bij wijze van compromis af dat deze alsnog wordt belast als het perceel binnen zes jaar geheel of gedeeltelijk buiten het kader van het landbouwbedrijf wordt gebruikt. X start in 2003 activiteiten met betrekking tot de (op)fok van paarden in een stoeterij op een andere locatie. X blijft hiertoe het perceel gebruiken, zowel voor beweiding als voor de oogst van ruwvoer. De inspecteur stelt vervolgens dat X geen landbouwbedrijf meer uitoefent en legt ten aanzien van de bestemmingswijzigingswinst een navorderingsaanslag over 2000 op. Hof Amsterdam volgt Rechtbank Haarlem in haar oordeel dat de stoeterij een landbouwbedrijf is. De Hoge Raad (10 juni 2011, nr. 10/02270, V-N 2011/31.14) oordeelt echter dat het hof voor de vraag of de landbouwvrijstelling van toepassing is ten onrechte is uitgegaan van de opvatting dat daartoe voldoende is dat het perceel hoofdzakelijk (70%) dienstbaar is aan het landbouwbedrijf. Verwijzing volgt voor de vraag of het perceel vanaf 1 januari 2003 geheel of nagenoeg geheel (90% of meer) is aangewend in het kader van het landbouwbedrijf. Hof 's-Gravenhage oordeelt dat het perceel voor 90% of meer is aangewend in het kader van het landbouwbedrijf. Vaststaat namelijk dat de stoeterij voor de landbouwvrijstelling kan worden aangemerkt als een landbouwbedrijf. Het maakt niet uit of sportpaarden worden (op)gefokt dan wel andere paarden. De activiteiten ten behoeve van de sportpaarden na de (op)fok, zoals de beweiding en de ruwvoerwinning, zijn niet aan te merken als te zijn verricht in het kader van het landbouwbedrijf. Dit aandeel is echter zo gering dat toch wordt voldaan aan de 90% norm. Het hoger beroep van de inspecteur is ongegrond.
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Inkomstenbelasting
Instantie: Hof 's-Gravenhage
Editie: 15 februari