Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de heffingsambtenaar de WOZ-waarde van de woonzorglocatie van X voldoende aannemelijk heeft gemaakt.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat X bv geen recht heeft op aftrek van de in de notariële akte vermelde BTW. Uit de getuigenverklaringen blijkt dat X bv, bestuurder I en de notaris een constructie hebben opgezet om op frauduleuze wijze een fiscaal voordeel te verkrijgen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat X geen recht heeft op de jonggehandicaptenkorting. X maakt het hof namelijk geen deelgenoot van de door hem gestelde ‘reeds verstrekte informatie en bewijzen’. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat de aangevoerde klachten geen behandeling in cassatie rechtvaardigen (art. 80a Wet RO). X verzoekt om herziening. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie niet-ontvankelijk omdat het duidelijk niet kan slagen (art. 80a lid 1 Wet RO).

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat een Spezial-Sondervermögen met één deelnemer niet is aan te merken als een doelvermogen. De rechtbank wijst daarbij op recente jurisprudentie. Echt van belang is dat volgens de rechtbank niet, omdat een SSV met één deelnemer niet vergelijkbaar is met een fbi.

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.