Belanghebbende, X bv, is een bedrijf gespecialiseerd in het reinigen van tankauto's. Voor de jaren t/m 2008 ontvangt X bv (als ‘tabelbedrijf') aanslagen verontreinigingsheffing die zijn berekend met toepassing van de wettelijke formule van art. 22 WVO juncto art. 2 van het Besluit vervuilingswaarde ingenomen water. In geschil is of de heffingsambtenaar voor de jaren 2009 en 2010 terecht aanslagen heeft opgelegd naar een groter dan door X bv aangegeven aantal vervuilingseenheden, dit op basis van de resultaten van afvalwateronderzoeken.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de heffingsambtenaar bij de verontreinigingsheffing 2009 ten onrechte is afgeweken van de door X bv ingediende aangifte. X bv is tot en met 2009 altijd aangemerkt als ‘tabelbedrijf'. Omdat er bij de frequent gehouden controles nimmer opmerkingen zijn gemaakt, mocht X bv er vanuit gaan dat zij ook in 2009 een tabelbedrijf was. Nu de heffingsambtenaar niet aannemelijk maakt dat de afvalwateronderzoeken juist zijn uitgevoerd, zal het hof de aanslag verminderen naar het door X bv aangegeven aantal vervuilingseenheden. Het voorgaande geldt niet voor het jaar 2010, aangezien X bv dat jaar wel wist of had moeten weten dat zij een meetbedrijf was en niet langer een tabelbedrijf. De heffingsambtenaar heeft het aantal vervuilingseenheden voor 2010 terecht geschat nu X bv niet de vereiste meting, bemonstering en analyse heeft uitgevoerd. Ten slotte stelt X bv dat zij schade heeft geleden doordat zij te laat is geïnformeerd over de gevolgen van de afvalwateronderzoeken voor de hoogte van de aanslagen. Hierdoor heeft zij de hogere aanslagen niet kunnen doorberekenen in haar tarieven. Het hof oordeelt dat het (in 2010) verschuldigd zijn van een zuiveringsheffing die met een juiste toepassing van de verordening is vastgesteld niet aangemerkt kan worden als schade. Het hof verwerpt daarom het verzoek om een schadevergoeding.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Algemene wet bestuursrecht 8:73

BWBR0002682‎, 22