De Eerste Kamer wil dat de regering zich in het vervolg onthoudt van een koppeling van eigenstandige (wets)voorstellen. Een motie van die strekking is aangenomen op 24 november 2020.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat de inspecteur de inkomsten van X met betrekking tot de woningen terecht heeft belast als ROW. X heeft niet ontkent dat hij de door de inspecteur opgesomde werkzaamheden allemaal heeft verricht. Er is geen sprake van normaal actief vermogensbeheer.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat X bv niet aannemelijk maakt dat de door S bewoonde woning een dienstwoning is. Bij afwezigheid van S worden diens taken overgenomen door D, die niet op het recreatiepark woont. Er bestaat voor S dan geen noodzaak om zijn taken vanuit de woning op het recreatiepark te verrichten. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Amsterdam oordeelt dat de zaken over de WOZ-beschikking en de aanslagen rioolheffing en afvalstoffenheffing voor de schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn één zaak vormen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de woning op nr. 41 geen eigen woning van X is. Van belang is dat beide woningen hun eigen voordeur hebben en vroeger als afzonderlijke woningen in gebruik waren. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Rechtbank Noord-Nederland oordeelt dat B niet de helft van het Zwitserse banktegoed heeft geschonken aan X. Dat A en B in algehele gemeenschap van goederen zijn gehuwd, brengt niet mee dat B moet worden geacht mede als partij betrokken te zijn bij een door A gedane schenking.

A-G Wattel is van mening dat de volmacht van de gemachtigde niet toereikend is om alleen over de griffierechtvergoeding te procederen. De inspecteur heeft de fout van het hof inmiddels hersteld door aanvullend € 93 te betalen, zodat het cassatieberoep niet-ontvankelijk is. Art. 19a Wet BPM 1992 geldt voor alle BPM-procedures “gestart naar aanleiding van een voldoening op aangifte”, dus juist ook als het geschil alleen (nog) maar gaat over de proceskostenvergoeding en het griffierecht.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X geen recht heeft op een proceskostenvergoeding in verband met het ingetrokken beroep, omdat niet is tegemoetgekomen aan haar beroep. De aanmaningskosten zijn terecht opgelegd.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State oordeelt dat de geheimhoudingsplicht van art. 67 AWR een uitputtende regeling is die ook van toepassing is op de verstrekking van onder de geheimhoudingsplicht vallende informatie over de verzoeker zelf.