De heer X voldoet op 1 oktober 2010 op aangifte de BPM voor een personenauto. Pas in 2012 maakt X bezwaar tegen deze voldoening. In geschil is of de inspecteur dit bezwaar terecht niet-ontvankelijk heeft verklaard. Rechtbank Noord-Holland stelt de inspecteur in het gelijk. Hof Amsterdam oordeelt dat het EU-recht geen grond biedt om X, ondanks overschrijding van de wettelijke termijn van zes weken, toch te ontvangen in zijn bezwaar. De termijnoverschrijding is ook niet op de voet van art. 6:11 Awb verschoonbaar. De BPM-heffing geschiedt namelijk bij wege van voldoening op aangifte en is dus geen besluit van een bestuursorgaan. De verplichting tot rechtsmiddelverwijzing geldt daarom niet. Bovendien wordt in de toelichting bij het aangiftebiljet uitdrukkelijk gewezen op de mogelijkheid van bezwaar en de daarvoor geldende termijn en in het aangiftebiljet wordt naar die toelichting verwezen. X gaat in cassatie.
De Hoge Raad oordeelt dat uit de uitspraak van het hof niet blijkt van een onderzoek of dat op grond van de gegeven omstandigheden redelijkerwijs kan worden aangenomen dat X wist dan wel geacht moet worden te hebben geweten dat hij binnen zes weken na 1 oktober 2010 bezwaar moest maken (zie HR 5 december 2014, nr. 13/05778, V-N 2014/65.10 en nr. 13/05801, V-N 2014/65.9). De omstandigheid dat in het aangiftebiljet naar de bijgevoegde toelichting wordt verwezen, waarin uitdrukkelijk wordt gewezen op de mogelijkheid van bezwaar en de daarvoor geldende termijn, maakt op zichzelf niet dat de termijnoverschrijding niet verschoonbaar is. Het oordeel berust dus op een onjuiste rechtsopvatting of behoeft nadere motivering. Het beroep van X is voor het overige ongegrond.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 6.11
Algemene wet bestuursrecht 6.7