X vraagt een omgevingsvergunning aan voor de bouw van een woning. Hij ontvangt van de gemeente Zevenaar een legesnota van € 8.606,90. In geschil is of deze aanslag (gedeeltelijk) moet vervallen in verband met de legessanctie van art. 3.1 lid 4 WRO. Dit artikellid bepaalt dat wanneer een bestemmingsplan niet tijdig is vastgesteld dan wel is verlengd, voor de gemeente de bevoegdheid vervalt ‘tot het invorderen van rechten ter zake van na dat tijdstip door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten die verband houden met het bestemmingsplan'. Niet in geschil is dat de aanvraag is gedaan en in behandeling is genomen meer dan tien jaar nadat het bestemmingsplan is vastgesteld. De heffingsambtenaar beargumenteert a) dat de legessanctie slechts de invordering van leges verbiedt en niet de heffing b) dat de legessanctie niet van toepassing is omdat geen sprake is van een dienst die verband houdt met het bestemmingsplan en c) dat de legessanctie niet geldt voor de gehele aanslag.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de gehele legesaanslag wordt getroffen door de legessanctie van art. 3.1 lid 4 WRO. Alle activiteiten die de gemeente heeft verricht voor de aanvraag moeten als samenhangend worden beschouwd in die zin dat zij onderdeel zijn van één dienst die door of namens het gemeentebestuur wordt verstrekt en die verband houden met het bestemmingsplan. Er is slechts één belastbaar feit waarvoor één tarief in rekening gebracht kan worden, dat is opgebouwd uit verschillende (samenhangende) onderdelen. Het hof oordeelt verder dat de legessanctie niet alleen aan de invordering maar ook aan de heffing in de weg staat. Het hof verwerpt ook het standpunt van de heffingsambtenaar dat er geen sprake zou zijn van een dienst die verband houdt met het bestemmingsplan. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank waarin de legesnota is vernietigd.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet ruimtelijke ordening 3.4-1

Gemeentewet 229