Belanghebbende, X, is het niet eens met twee naheffingsaanslagen parkeerbelasting. In geschil is of de heffingsambtenaar de bezwaren terecht wegens termijnoverschrijding niet-ontvankelijk heeft verklaard.
Hof Den Haag (EK I, 25 april 2017, BK-16/00412 en BK-16/00413, V-N Vandaag 2017/1043) oordeelt dat het bezwaarschrift dat X heeft gefaxt naar het faxnummer van de gemeente aangemerkt moet worden als een tijdig ingediend bezwaarschrift tegen de naheffingsaanslagen parkeerbelasting. B. en W. had het faxbericht moeten doorsturen naar de afdeling Gemeentebelastingen. Omdat de heffingsambtenaar de elektronische weg niet had opengesteld voor bezwaarschriften, had hij X een herstelmogelijkheid moeten aanbieden (RvS 29 augustus 2012, FED 2012/116). Omdat de fax tijdig is ingediend, zijn de bezwaarschriften van X ten onrechte niet-ontvankelijk verklaard. Het hof wijst één zaak terug naar de heffingsambtenaar (om opnieuw te beslissen op zowel het bezwaar als het verzoek om een dwangsom) en voorziet op verzoek van X zelf in de andere zaak. In die zaak kent het hof X een dwangsom van € 1260 toe vermeerderd met wettelijke rente vanwege te late uitbetaling. Het hof veroordeelt de heffingsambtenaar in de proceskosten van X tot een bedrag van € 2226.
De Hoge Raad oordeelt dat de middelen of klachten niet tot cassatie kunnen leiden (art. 81 Wet RO).
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 6:15
Algemene wet bestuursrecht 6:7
Algemene wet bestuursrecht 6:6
Algemene wet bestuursrecht 4:17