Belanghebbende, X, en Y hebben twee kinderen geboren in 1999 en 2007. Hun huwelijk is in 2010 ontbonden. In het echtscheidingsconvenant is vastgelegd dat Y alle kosten van de kinderen draagt en dat de kinderen een maal per twee weken een weekend bij X zijn. In 2014 emigreert X naar Turkije. In de aangifte IB 2012 zijn kosten voor levensonderhoud kinderen en specifieke zorgkosten in aftrek gebracht. Bij de aanslagregeling accepteert de inspecteur de kosten maar komt hierop terug bij navorderingsaanslag.
Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat de inspecteur grond heeft tot navordering. Na het opleggen van de definitieve aanslag is hij geïnformeerd dat de aangifte van X is ingediend door een belastingconsulent die voor diverse personen aangiften met onjuiste aftrekposten heeft gedaan. Het hof verwerpt de stellingen van X dat de navordering te laat is opgelegd en dat niet zoveel jaren later nog bonnetjes kunnen worden gevraagd. Dat X in bewijsnood verkeert door verhuizingen en emigratie komt volgens het hof voor rekening en risico van X. Dat de door X aan de Belastingdienst aangereikte bewijsstukken bij de Belastingdienst zijn kwijtgeraakt acht het hof niet aannemelijk. Het hof oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat hij in 2012 in enig kwartaal voor een kind ten minste € 408 heeft bijgedragen in de kosten van diens levensonderhoud. Ook maakt X niet aannemelijk dat de uitgaven voor specifieke zorgkosten tot boven het drempelbedrag op hem hebben gedrukt. Het hof verklaart het hoger beroep van X ongegrond.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 6.17
Wet inkomstenbelasting 2001 6.13
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Inkomstenbelasting
Instantie: Hof 's-Hertogenbosch
Editie: 10 juli