De heer X2 en zijn echtgenote, mevrouw Y, bezitten alle aandelen in X1 bv, die een landbouwbedrijf exploiteert. Vanaf 1993 worden de onroerende zaken door hen voor twaalf jaar verpacht aan de bv. De verpachting wordt vanaf 1 januari 2001 aangemerkt als een zogenaamde terbeschikkingstelling. In februari 2003 wordt de pacht met terugwerkende kracht tot 1 januari 2003 om niet beëindigd. X2 en Y nemen in verband hiermee in 2002 een boekverlies in aanmerking. Hof 's-Hertogenbosch oordeelt in hoger beroep echter dat de blote eigendom is aangegroeid tot de volle eigendom en dat het verschil tussen de waarde vrij en de boekwaarde op 31 december 2002 moet worden belast als resultaat uit een werkzaamheid. De onderhavige procedure vloeit voort uit de subsidiaire stelling van X2 dat de beëindiging om niet onzakelijk is en dat dit belast had moeten worden in 2003. De inspecteur legt vervolgens ter behoud van rechten een navorderingsaanslag over 2003 op aan X2, waarbij het voordeel wordt belast als resultaat uit overige werkzaamheden. Rechtbank Breda handhaaft deze aanslag. Hof ´s-Hertogenbosch oordeelt dat het in strijd is met het systeem van de wet om het voordeel dubbel te belasten. Het feit dat de onderhavige aanslag slechts ter behoud van rechten is opgelegd, maakt dit niet anders. De Staatssecretaris van Financiën gaat in cassatie.
Advocaat-Generaal Niessen is ambtshalve van mening is dat de inspecteur niet beschikt over een navordering rechtvaardigend nieuw feit, aangezien slechts sprake is van een gewijzigd inzicht in de feiten. De inspecteur beschikte namelijk vóór het opleggen van de primitieve aanslag al over de pachtbeëindigingsovereenkomst. Los hiervan stelt de A-G dat de eventuele uitdeling slechts als voordeel uit aanmerkelijk belang (box 2) bij X2 belast had kunnen worden. De A-G concludeert tot gegrondverklaring van het beroep van de staatssecretaris, maar stelt dat dit niet tot cassatie kan leiden.
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Inkomstenbelasting
Instantie: Hoge Raad
Editie: 15 maart