Belanghebbende, X, laat een gemachtigde met succes bezwaar maken tegen de WOZ-waarde van zijn woning. In hoger beroep is nog in geschil tot welk bedrag X recht heeft op vergoeding van de kosten van bezwaar. De gemeente wenst voor de kosten van rechtsbijstand maximaal € 109 te vergoeden (wegingsfactor 0,5). De gemeente verwijst hiervoor naar haar beleidsregels waarin de wegingsfactor is gesplitst in zogeheten ‘deelwegingsfactoren'. In dit geval zijn daarvan van belang de deelwegingsfactor die afhankelijk is gesteld van (het in geschil zijnde deel van) het bedrag van de aanslag en de deelwegingsfactor voor proceskosten.
Hof Arnhem-Leeuwarden (MK I, 23 april 2013, 11/00270, V-N Vandaag 2013/1033) oordeelt dat het Besluit proceskosten bestuursrecht geen ruimte laat voor het toepassen van een deelwegingsfactor die afhankelijk is gesteld van (het in geschil zijnde deel van) het bedrag van de aanslag – nog daargelaten dat het bezwaar primair tegen de beschikking en alleen als gevolg van wetsfictie ook tegen de aanslag is gericht – en evenmin voor een deelwegingsfactor voor een verzoek om vergoeding van de kosten van bezwaar. De heffingsambtenaar heeft niet aannemelijk gemaakt dat de op grond van de beleidsregel door hem in dit geval van toepassing geachte deelwegingsfactoren steeds in overeenstemming zijn met de bewerkelijkheid en de gecompliceerdheid van de zaak en de daarmee verband houdende werkbelasting van de rechtsbijstandverlener. De beleidsregel leidt daardoor in het onderhavige geval tot een uitkomst die niet in overeenstemming is met de bedoeling van het besluit en dient in zoverre buiten toepassing te worden gelaten. Het hof bepaalt de wegingsfactor op 1 en stelt de vergoeding vast op € 218. Voor taxatiekosten ontvangt X een vergoeding van € 121. De Hoge Raad oordeelt dat de middelen of klachten niet tot cassatie kunnen leiden (art. 81 Wet RO).
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 7:15