A bv, Y bv en Z vormen een f.e. (X) voor de btw. Vanaf 20 juli 2005 behoort A bv (de werkmaatschappij) niet meer tot de f.e. en op 16 januari 2006 wordt A bv failliet verklaard. Eind 2006 koopt B bv de aandelen Y bv van Z. Vanaf eind 2007 dient X diverse verzoeken tot teruggaaf van btw in die is vermeld op de facturen die door A bv in de jaren 2002 en 2003 zijn uitgeschreven. De verzoeken hebben betrekking op de facturen die oninbaar zijn geworden voordat A bv uit de f.e. is getreden. Rechtbank 's-Gravenhage oordeelt dat de verzoeken te laat zijn ingediend. Hof 's-Gravenhage oordeelt dat de verzoeken te laat zijn ingediend als het recht op teruggaaf is ontstaan in de periode dat A bv nog onderdeel uitmaakte van de f.e. X is volgens het hof dan namelijk niet gerechtigd tot de teruggaaf. Vervolgens geeft het hof nog aan dat X ook geen recht op de teruggaaf heeft als het later is ontstaan, omdat de oninbare vorderingen in dat geval tot het bedrijfsvermogen van A bv behoorden. Het hof bevestigt de uitspraak van de rechtbank.
Advocaat-generaal (A-G) Van Hilten concludeert dat het onderdeel van de f.e. tot wiens bedrijfsvermogen de vorderingen op de in gebreke blijvende debiteuren civielrechtelijk behoren, het verzoek om teruggaaf had moeten indienen. Vervolgens stelt de A-G vast dat de vorderingen tot het bedrijfsvermogen van A bv behoorden. Nu niet A bv, maar de (oorspronkelijke) f.e. het verzoek heeft ingediend, is het verzoek ingediend door een ondernemer die geen recht had op de teruggaaf. De A-G adviseert de Hoge Raad dan ook om het beroep in cassatie van X ongegrond te verklaren.
Wetsartikelen:
Wet op de omzetbelasting 1968 29
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Omzetbelasting
Instantie: Hoge Raad (Advocaat-Generaal)
Editie: 12 april