De heer X (belanghebbende) steekt in 2003 als een zogenoemde "informal investor" veel geld in een innovatieve bv. X verstrekt niet-converteerbare en converteerbare achtergestelde leningen met rentes van respectievelijk 4 en 6% aan de bv voor in totaal € 101.550. Zijn investering bestaat voorts uit een 7,5% deelname - zijnde € 1500 nominaal - in het aandelenkapitaal van de bv. Medio 2006 wordt de bv met een fors negatief kapitaal geliquideerd. Voor dat jaar is in geschil of X de leningen in box 1 tot nihil mag afwaarderen. Rechtbank Haarlem staat de aftrek toe, aangezien door X geen debiteurenrisico is aanvaard met de bedoeling als aandeelhouder het belang van de bv te dienen. Hof Amsterdam oordeelt echter dat het verstrekken van de leningen en het verkrijgen van het aandelenbelang niet los van elkaar gezien kunnen worden. Er is sprake van een "package deal", waarbij de investeringen van vreemd en eigen vermogen onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. De leningen zijn daarmee onzakelijk en de afwaardering is terecht door de inspecteur geweigerd. X gaat in cassatie. De Hoge Raad oordeelt dat het verlies op de leningen wel ten laste van het resultaat kan worden gebracht, aangezien het aandeelhouderschap van X voortvloeide uit het verstrekken van de leningen. Een lening is namelijk niet onzakelijk als de verstrekking daarvan plaatsvindt door een belastingplichtige die voorafgaand aan de geldverstrekking nog geen aandeelhouder was en in het kader van die verstrekking door toekenning van aandelen in de vennootschap of anderszins medegerechtigd wordt tot de winst van de vennootschap en voorts de houders van (gezamenlijk) de meerderheid van het aandelenkapitaal geen leningen verstrekken aan de vennootschap. Het beroep van X is gegrond.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 3.92