De ontvanger, appellant in het principaal hoger beroep, heeft diverse naheffingsaanslagen omzetbelasting en loonheffing aan X bv opgelegd. Wegens gebrek aan liquide middelen worden deze niet betaald. De ontvanger legt op een gegeven moment op grond van uitgevaardigde dwangbevelen beslag op de bedrijfsinventaris. De executieverkoop zal op 27 januari 2010 plaatsvinden. X bv heeft op 26 januari 2010 verzet ingesteld tegen de executie van de dwangbevelen. De openbare verkoop gaat toch door. Op 2 februari 2010 is X bv in staat van faillissement verklaard. De curator van X bv komt in beroep. Volgens de rechtbank was de ontvanger niet gerechtigd om de schorsende werking, die uitging van het verzet ex artikel 17 IW 1990, te negeren zonder tussenkomst van de rechter. De ontvanger heeft onrechtmatig jegens X bv gehandeld door de executie desondanks door te zetten en is daardoor jegens X bv schadeplichtig. De ontvanger komt in hoger beroep en stelt dat het verzet van X bv duidelijk kansloos was, zodat zij de aan het verzet verbonden schorsing niet kan inroepen.
Volgens Hof Arnhem-Leeuwardenis in dit geval sprake van een duidelijk kansloos verzet. Het hof is van mening dat de ontvanger voldoende specifieke omstandigheden heeft aangevoerd, die het belang van de ontvanger bij voortzetting van de tenuitvoerlegging als zwaarwegend kunnen rechtvaardigen. Door ondanks die omstandigheden en ook door zo laat verzet in te stellen, heeft X bv misbruik van haar bevoegdheid gemaakt. Dit levert voldoende rechtvaardiging op om in dit geval een uitzondering op de hoofdregel, dat het instellen van verzet tot schorsing van de tenuitvoerlegging leidt, aan te nemen. Het vonnis van de rechtbank wordt vernietigd en het verzet wordt ongegrond verklaard.
Wetsartikelen: