De Staatssecretaris van Financiën heeft het besluit over van aftrek uitgesloten en in aftrek beperkte kosten (V-N 2018/34.4) geactualiseerd.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat de ontvanger X terecht aansprakelijk heeft gesteld voor de onbetaald gelaten naheffingsaanslagen loonheffingen. Er is sprake van kennelijk onbehoorlijk bestuur omdat B bv forse managementvergoedingen heeft betaald.

Rechtbank Den Haag oordeelt dat de ontvanger X terecht aansprakelijk heeft gesteld voor de onbetaald gelaten naheffingsaanslagen loonheffingen. Er is sprake van kennelijk onbehoorlijk bestuur omdat B bv forse managementvergoedingen heeft betaald.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat de keuze om spaarders en beleggers gelijk te behandelen in box 3 valt binnen de ruime beoordelingsmarge die de wetgever heeft. Het gelijkheidsbeginsel is dan niet geschonden. Dat de wetgever andere keuzes had kunnen maken, maakt dat niet anders.

Rechtbank Noord-Holland oordeelt dat de Belastingdienst X terecht een verzuimboete van (na bezwaar) € 369 heeft opgelegd voor het niet doen van belastingaangifte.

De Europese Commissie heeft een tweede wijziging aangenomen tot uitbreiding van het toepassingsgebied van de tijdelijke kaderregeling inzake staatssteun, die op 19 maart 2020 is aangenomen. De regeling stelt de lidstaten in staat de economie te ondersteunen bij het coronavirus. Op 3 april 2020 was al een eerste wijziging aangenomen.

Rechtbank Noord-Holland stelt vast dat de inspecteur niet alle relevante stukken heeft overgelegd, waaronder nagenoeg het complete FIOD-dossier. Ook heeft de inspecteur stukken gelakt zonder een verzoek om geheimhouding of beperkte kennisneming te doen.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat X bv niet-ontvankelijk is. Hieraan ligt ten grondslag dat: i) de rechtsvordering, in casu de vernietiging van de naheffingsaanslag LB, niet is overgenomen door de curator, ii) ter zitting door de inspecteur om ontslag van instantie is gevraagd en iii) door het hof niet is gebleken dat er andere redenen zijn om de procedure voort te zetten.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant verwerpt de diverse formele verweren rond de bezwaarprocedure. De inspecteur heeft zorgvuldig gehandeld binnen de kaders van de formeelrechtelijke regels. De inspecteur treft geen verwijt van een onjuiste aanslagregeling omdat hij eerst in bezwaar kon zien wat het juiste inkomen was.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat de inspecteur geen ambtelijk verzuim begaat door de bij hem bekende beperkte informatie niet mee te nemen bij de primaire aanslagregeling. Bovendien is het hof van oordeel dat X te kwader trouw is en willens en wetens relevante informatie achterhield. De inspecteur mag volgens het hof navorderen. Er is geen sprake van een pleitbaar standpunt. De vergrijpboete blijft in stand. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

Hof Amsterdam oordeelt dat de navorderingsaanslag IB/PVV 2017 en de bijbehorende beschikking belastingrente juist zijn vastgesteld op basis van de beperkte gegevens waarover de inspecteur beschikt.

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat de aangetroffen contanten afkomstig zijn uit een erfenis.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat matiging van belastingrente, voor de periode dat het belastinggeld al op de bankrekening van de fiscus stond, ook kan plaatsvinden buiten toepassing van de wettelijke regeling. De rechtbank kent aan het matigingsarrest van de Hoge Raad een aanvullende werking toe.

De Hoge Raad oordeelt dat een beslissing van de inspecteur op een verzoek van X om aanpassing van de aanslagen na herziening van de WOZ-waarde een beschikking op aanvraag is die valt onder de dwangsomregeling. De Hoge Raad acht het in het kader van de dwangsomregeling echter niet mogelijk om de inspecteur direct in gebreke te stellen zoals X heeft gedaan.

De Hoge Raad oordeelt dat de rechtbank bij haar beoordeling van de ontvankelijkheid van het beroep geen rekening heeft gehouden met het soepelere beoordelingskader voor de verschoonbaarheid van termijnoverschrijdingen.

Hof Arnhem-Leeuwarden oordeelt dat alle bewijsmiddelen die de inspecteur met betrekking tot de woonplaats van X heeft ingebracht tot bewijs moeten worden uitgesloten. Dit leidt er toe dat de inspecteur niet aannemelijk maakt dat X in Nederland woont.