Belanghebbende, X, verzamelt kunst. In 2003 en 2004 stelt hij een aantal kunstwerken uit zijn collectie voor een periode van vijf jaren ter beschikking aan museum E. Hiertoe zijn medio 2003 een overeenkomst tot verkoop, verhuur, geldlening en levering van kunstwerk gesloten, waarbij X onder andere afstand doet van zijn vordering tot betaling van de huurprijs. De inspecteur corrigeert de IB-aangifte van X ter zake van de geclaimde giftenaftrek. Volgens de inspecteur zijn de overeengekomen huurtermijnen namelijk niet aftrekbaar als periodieke giften, omdat het samenstel van rechtshandelingen moet worden gekwalificeerd als bruikleen. Rechtbank 's-Gravenhage oordeelt dat de aan de gekozen rechtsvorm verbonden fiscale gevolgen – gezien het economische resultaat ervan en gelet op de strekking van de belastingwet – niet onaanvaardbaar zijn. De rechtbank vermindert de aanslag. Hof Den Haag volgt het oordeel van de rechtbank dat er sprake is van periodieke giften. Het hof honoreert nog wel de stelling van de inspecteur dat de verhuurde kunstwerken kwalificeren als voorwerpen van kunst die hoofdzakelijk ter belegging dienen ex art. 5.8 Wet IB 2001.
Advocaat-generaal (A-G) Niessen concludeert dat de verhuur niet kan worden opgevat als het voor wetenschappelijke of culturele doelstellingen ter beschikking stellen. Gezien de wetsgeschiedenis is het volgens de A-G evident dat er bij verhuur normaal gesproken sprake zal zijn van ten minste hoofdzakelijk dienen als belegging. Omdat X geen feiten en omstandigheden heeft gesteld waarom in zijn geval de verhuur niet als ‘hoofdzakelijk beleggen' kan worden aangemerkt, adviseert de A-G de Hoge Raad om het beroep in cassatie van X ongegrond te verklaren.
Wetsartikelen:
Wet inkomstenbelasting 2001 5.8
Lees ook het thema Box 3.
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Inkomstenbelasting
Instantie: Hoge Raad (Advocaat-Generaal)
Editie: 19 november