De heer X voldoet in januari 2012 € 3.012 BPM voor de registratie van een personenauto. Na bezwaar wordt een teruggaaf verleend van € 462. Er is een bezwaarkostenvergoeding toegekend van € 54,50 en er is € 2 heffingsrente vergoed. X stelt primair dat de inspecteur de werkelijke bezwaarkosten moet vergoeden, subsidiair dat de vergoeding ten onrechte is gematigd. Rechtbank Den Haag oordeelt dat de gemachtigde van X diverse identieke of nagenoeg identieke bezwaarschriften heeft ingediend, zodat sprake is van samenhang in de zin van art. 3 Besluit proceskosten bestuursrecht. Strikte toepassing daarvan zou echter vanwege het grote aantal bezwaarschriften tot een veel te lage vergoeding per bezwaarschrift leiden. De in casu toegekende vergoeding van € 54,50 is echter niet te laag, met name niet omdat er in casu slechts een pro forma bezwaarschrift is ingediend. De wettelijke regeling van de heffingsrente is voorts niet in strijd is met enige verdragsbepaling. De strijdigheid van art. 10 lid 2 Wet BPM 1992 met art. 110 VWEU-verdrag brengt niet mee dat de in casu berekende heffingsrente ook strijdig is met dat verdrag. Het verzoek ter zitting om een schadevergoeding wordt ook afgewezen. X stelt vergeefs dat bij schending van het Europese recht een integrale kostenvergoeding moet worden toegekend. Andere schade dan de proceskosten is namelijk niet vermeld en de vergoeding daarvan is uitputtend en exclusief geregeld in art. 8:75 Awb. Het beroep van X bv is ongegrond.
Wetsartikelen:
Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie 110
Wet op de belasting van personenauto's en motorrijwielen 1992 10
Algemene wet bestuursrecht 8:75
Algemene wet bestuursrecht 8:73
Algemene wet bestuursrecht 7:15
Algemene wet inzake rijksbelastingen 30f
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting
Instantie: Rechtbank Den Haag
Editie: 22 november