Salaris- en verblijfkosten van verplegend en verzorgend personeel, dat meegaat op een collectieve bewonersvakantie, zijn voor zover sprake is van genees- en heelkundige hulp als bedoeld in de Wet langdurige zorg (Wlz) voor meervoudig gehandicapte belastingplichtigen aftrekbaar als uitgaven voor specifieke zorgkosten. 

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat de teruggaafregeling niet onder het toepassingsbereik van art. 110 VwEU valt. Er is geen verschil in behandeling tussen ingevoerde gebruikte auto's en binnenlandse gebruikte auto's.

Hof 's-Hertogenbosch oordeelt dat de nationale rechters het EU-recht mogen uitleggen en niet verplicht zijn om een EU-rechtelijk geschilpunt voor te leggen aan het HvJ EU, ook niet als het rechtsvorming zou betreffen waarover deze (nog) niet heeft geoordeeld.

De Hoge Raad verduidelijkt in een zaak over de bedrijfswaarde de bewijslastverdeling in WOZ-zaken.

Advocaat-generaal Pauwels concludeert dat het verzoek om verlenging van de 30%-regeling moet worden gehonoreerd. Volgens de A-G kan namelijk meer dan één keer een verzoek om toepassing van de 30%-regeling worden gedaan

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat na toepassing van de Wet rechtsherstel box 3 geen verdere vermindering van de box 3-heffing nodig is, maar kent wel een rentevergoeding toe voor de periode tussen betaling en terugbetaling van de heffing.

Voor zover de uitgaven voor een ‘slaapwacht’, ’24-uurszorg en ‘waaknacht’ betrekking hebben op huishoudelijke hulp kwalificeren deze als uitgaven voor extra gezinshulp. Dat staat in een standpunt van de Kennisgroep inkomstenbelasting niet-winst.

De Hoge Raad oordeelt dat het bepalen van het gewicht van de zaak is voorbehouden aan de rechter die op het beroep beslist, in dit geval het hof, en een oordeel daarover is, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, in cassatie slechts beperkt toetsbaar.

Gerechtshof Den Haag oordeelt dat het werkelijke rendement als basis moet dienen voor de berekening van het voordeel uit sparen en beleggen. Bij de bepaling van dit werkelijk rendement dienen de niet gerealiseerde waardestijgingen van aandelen en obligaties buiten beschouwing te blijven.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat Fonds X uit het Verenigd Koninkrijk geen recht heeft op teruggaaf van dividendbelasting. De rechtbank wijst daarbij op de recente jurisprudentie over dit onderwerp.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat X niet voldoet aan de verzwaarde bewijslast dat zijn inkomen te hoog is vastgesteld. De overgelegde facturen tonen niet overtuigend aan dat hij voldoet aan het urencriterium en de zakelijke auto- en transportkosten heeft gemaakt.

Hof 's-Hertogenbosch bevestigt dat de redelijke behandeltermijn eindigt op het moment de inspecteur geheel tegemoet is gekomen aan het bezwaar. De immateriële schadevergoeding is daarom juist berekend door de rechtbank.

Hof ’s-Hertogenbosch oordeelt dat de rechtbank ten onrechte geen beslissing heeft genomen over de wettelijke rente met betrekking tot een immateriële schadevergoeding.

Hof Amsterdam oordeelt dat de inspecteur aannemelijk maakt dat sprake is van kwade trouw. Volgens het hof wist X ten tijde van het doen van de IB-aangifte 2011 dat de onroerende zaken voor een veel te lage prijs waren overgedragen. De Hoge Raad verklaart het beroep in cassatie zonder nadere motivering ongegrond (art. 81 lid 1 Wet RO).

De Hoge Raad oordeelt dat het onbegrijpelijk is dat de rechtbank in verzet oordeelt dat zij geen aanleiding ziet om het beroep mede te beschouwen als een beroep tegen het uitblijven van een beslissing op de verzoeken om ambtshalve vermindering van de aanslagen 2016.

De Hoge Raad geeft uitleg over het begrip ‘nieuwe jurisprudentie’ in het kader van verzoeken om ambtshalve vermindering. Een redelijke uitleg van de regels over nieuwe jurisprudentie brengt mee dat de inspecteur niet kan weigeren een aanslag ambtshalve te verminderen indien hij bij het opleggen van die aanslag is uitgegaan van een rechtsopvatting waarvan hij redelijkerwijs niet mocht menen dat die juist was.

De Hoge Raad oordeelt dat de omstandigheid dat de CO₂-uitstoot van gelijksoortige binnenlandse en buitenlandse auto’s door de restantvoorraadregeling afwijkt, leidt alleen dan niet tot strijd met art. 110 VWEU, indien de voor de buitenlandse auto te heffen BPM wordt berekend naar de CO₂-uitstoot die is vastgesteld volgens de methode die voor de belastingplichtige het meest voordelig is.

De Hoge Raad wijst het wrakingsverzoek af, omdat hetgeen daarin aangedragen niet de daaruit door X getrokken conclusie rechtvaardigt dat de betrokken raadsheren vooringenomen zijn en evenmin dat daarvoor een objectief gerechtvaardigde vrees bestaat.

Hof Amsterdam oordeelt dat X niet aannemelijk maakt dat de inbrengwaarde van het bedrijfspand hoger is dan € 1,5 mln. Er is dan ook geen reden om de beginbalans van de TBS te corrigeren op grond van de foutenleer in het jaar 2015.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant stelt vast dat de definitieve aanslag IB/PVV geautomatiseerd is opgelegd zonder de reactie van X op het informatieverzoek af te wachten. Dit is volgens de rechtbank een kenbare fout die hersteld kan worden met een navordering als daardoor te weinig belasting is geheven.