Belanghebbende, X, werkt sinds 15 juni 2009 als algemeen directeur voor A bv. Vanaf 1 januari 2013 is hij werkzaam als directeur van B bv, de aandeelhoudster van A bv. Op 14 september 2014 zegt B bv de arbeidsovereenkomst met X op per 1 april 2015. Aan X wordt een beëindigingvergoeding van € 105.000 toegekend. B bv verrekent € 117.000 aan nageheven loonheffing met de beëindigingvergoeding. In geschil is of X de loonheffing in 2014 kan verrekenen. De inspecteur stelt zich namelijk op het standpunt dat verrekening met de IB/PVV niet mogelijk is, omdat het loon waarop de naheffingsaanslag ziet, niet in de IB-aanslag is betrokken. Hof Amsterdam oordeelt dat X de met de beëindigingvergoeding verrekende loonheffing mag verrekenen met de door hem op aanslag verschuldigde IB/PVV. Het hof stelt daarbij vast dat de LB/PVV waar het over gaat, is nageheven van B bv en vervolgens via verrekening met een ontslagvergoeding op X is verhaald. Volgens het hof is niet van belang dat het loonbestanddeel waar de naheffingsaanslag op ziet, niet in de IB-aanslag is betrokken. Het hof overweegt verder nog dat de inspecteur niet uitdrukkelijk en ondubbelzinnig er blijk van heeft gegeven dat hij gebruik wil maken van zijn bevoegdheid tot interne compensatie. Het gelijk is aan X. In cassatie voert de staatssecretaris aan dat de inspecteur wel blijk had gegeven dat hij van zijn bevoegdheid gebruik wilde maken.

De Hoge Raad oordeelt dat de inspecteur in hoger beroep een beroep op interne compensatie heeft gedaan. Uit de gedingstukken blijkt dat hij stelt dat het loon waarop de loonheffing ziet in de IB-heffing moet worden betrokken, als de loonheffing mag worden verrekend. Voor een uitdrukkelijk en ondubbelzinnig beroep op interne compensatie is niet vereist dat de inspecteur de bewoordingen ’beroep op interne compensatie’ bezigt. Het gelijk is aan de staatssecretaris. De Hoge Raad verwijst de zaak naar Hof Den Haag.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet inkomstenbelasting 2001 9.2