Belanghebbende, X, besluit op 30 december 2014 gebruik te maken van de inkeerregeling voor eerder niet aangegeven buitenlandse bankrekeningen. Zij sluit met de inspecteur een vaststellingsovereenkomst inhoudende dat alle correcties voor de jaren 2001 t/m 2013 worden geformaliseerd in één navorderingsaanslag IB/PVV 2013 en een boete van 30% van de nagevorderde belasting. Voor de jaren 2012 en 2013 wordt geen boete opgelegd. In de vaststellingsovereenkomst heeft X zich het recht voorbehouden om rechtsmiddelen in te stellen tegen de boete. X stelt dat de boete is opgelegd in strijd met art. 7 van het EVRM en art. 15 van het IVBPR. Art. 67n AWR (tekst per 2 juli 2009) dient volgens X buiten toepassing te blijven voor zover de strafbare feiten (het doen van onjuiste aangiften IB/PVV) vóór 2 juli 2009 zijn begaan. Ten tijde van het begaan van de beboetbare feiten luidde de inkeerregeling zo, dat geen vergrijpboete zou worden opgelegd. Pas later is de inkeerregeling in het nadeel van X gewijzigd. De inkeer van X op 30 december 2014 leidt daarom tot een zwaardere bestraffing van eerder begane feiten, aldus X.
Rechtbank Gelderland oordeelt dat de inkeerregeling valt onder het bereik van art. 7 van het EVRM en art. 15 van het IVBPR. Dit brengt mee dat geen zwaardere straf mag worden opgelegd dan ten tijde van het plegen van het strafbaar feit van toepassing was. In het geval van X betekent het voorgaande dat de boete komt te vervallen voor zover deze betrekking heeft op aangiften van vóór 1 januari 2010. Dit zijn de aangiften die zijn gedaan na de verscherping van de inkeerregeling op 2 juli 2009.
Lees ook het thema De inkeerregeling.
Wetsartikelen:
Algemene wet inzake rijksbelastingen 67n