De heffingsambtenaar van de gemeente Roosendaal heeft aan X cv voor de jaren 2001 en 2002 aanslagen in het rioolafvoerrecht opgelegd. Na de eerste cassatieprocedure oordeelt Hof Arnhem dat de opbrengstlimiet van art. 229b Gemeentewet in de jaren 2001 en 2002 met respectievelijk 13,8% en 16,4% is overschreden. Volgens het hof is een algehele onverbindendverklaring van de verordeningen niet aan de orde omdat hiervan pas sprake kan zijn bij een overschrijding ‘in betekenende mate'. Het hof vult dit criterium in als ten minste 25%. X cv stelt tegen de uitspraak van Hof Arnhem beroep in cassatie in.

De Hoge Raad oordeelt dat een overschrijding van de opbrengstlimiet ‘in betekenende mate' moet worden vertaald met 10% en niet met 25% zoals Hof Arnhem heeft gedaan. De Hoge Raad oordeelt verder dat Hof Arnhem de stelling van X cv, dat de raming van de baten op onzorgvuldige wijze heeft plaatsgevonden, terecht buiten beschouwing heeft gelaten. Deze stelling valt namelijk buiten de verwijzingsopdracht die de Hoge Raad in de eerste cassatieprocedure heeft gegeven. De Hoge Raad verwerpt het derde middel van X cv, inhoudende dat het hof de regels over de bewijslastverdeling onjuist heeft toegepast bij zijn beslissing over de aard en omvang van de dotaties aan de bestemmingsreserve rioleringsreserve. De Hoge Raad verklaart het cassatieberoep van X cv gegrond en verwijst de zaak naar Hof 's-Gravenhage. Dit hof moet onderzoeken van welke posten die de gemeente ten onrechte in de lastenraming heeft betrokken, het op voorhand duidelijk moet zijn geweest dat zij niet of slechts ten dele waren aan te merken als ‘last ter zake', en of na eliminatie van de desbetreffende bedragen de geraamde belastingopbrengsten het gecorrigeerde bedrag van de lastenraming met 10% of meer overschrijden.

[Bron Uitspraak]