Aan belanghebbende, X, is een naheffingsaanslag parkeerbelasting opgelegd, verzonden op 17 januari 2017. Op 30 december 2017 wordt de heffingsambtenaar van de gemeente Den Haag in gebreke gesteld wegens het niet tijdig beslissen op het bezwaar van X tegen deze naheffingsaanslag. Ook wordt een dwangsom geclaimd bij voortdurend in gebreke blijven. De heffingsambtenaar stelt het bezwaarschrift van X niet ontvangen te hebben. Het hof oordeelt in navolging van de rechtbank dat X niet aannemelijk heeft gemaakt dat hij op 4 of 5 februari 2017 tijdig bezwaar heeft gemaakt. Een bevestiging van de aanbieding per e-mail aan de digitale dienst Print en Verzend van PostNL met de omschrijving 'Bezwaarschrift' en met als geadresseerde de heffingsambtenaar van de gemeente Den Haag is niet voldoende. Volgens het hof roept de gang van zaken het beeld op dat de gemachtigde van X vanaf het begin heeft aangestuurd op een succesvolle ingebrekestelling. Naar aanleiding van het beroep in cassatie van X heeft advocaat-generaal (A-G) IJzerman een conclusie genomen.
Volgens de A-G blijkt uit het door X aangeleverde bewijsmateriaal dat het bezwaarschrift op tijd per e-mail is verzonden. Ook heeft X aannemelijk gemaakt dat Print en Verzend aan PostNL het bezwaarschrift heeft gegeven om dat te verzenden aan de heffingsambtenaar. Het oordeel van het hof vindt de A-G onbegrijpelijk. Het beroep in cassatie dient gegrond te worden verklaard. De A-G merkt nog op dat een correcte verzending nog niet de garantie biedt van ontvangst door de geadresseerde. Er ontstaat een nieuwe bewijslastverdeling. Verwijzing moet volgen om de heffingsambtenaar de gelegenheid te bieden om te bewijzen dat het verzonden bezwaarschrift niet is ontvangen.
Wetsartikelen:
Algemene wet bestuursrecht 6:7
Algemene wet bestuursrecht 4:17
Informatiesoort: VN Vandaag
Rubriek: Bronbelasting, Belastingen van lagere overheden
Instantie: Hoge Raad (Advocaat-Generaal)
Editie: 8 augustus