Y houdt, indirect, de aandelen in A BV. Eind 2009 verkoopt A BV haar dochtervennootschappen voor € 22,5 mln. Per 1 januari 2010 is A BV statutair gevestigd op Curaçao en op 26 maart 2010 richt A BV belanghebbende, X BV op. X BV is statutair gevestigd op Curaçao. Op 19 april 2010 draagt A BV financiële activa ter waarde van € 22,5 mln over aan stichting Q. Q blijft de koopsom schuldig tegen 4,25% rente. Op 20 april 2010 stort A BV de vordering op Q op nieuw uitgegeven aandelen van X BV. Het voornaamste activum van X BV is de vordering op Q. Naar aanleiding van een boekenonderzoek stelt de inspecteur dat X BV niet op Curaçao is gevestigd maar in Nederland. De inspecteur legt vervolgens VPB-(navorderings)aanslagen op aan X BV en hanteert daarbij een rente van 10% voor de vordering op Q. X BV is het daar niet mee eens.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de inspecteur aannemelijk maakt dat X BV in Nederland is gevestigd. Volgens de rechtbank bevat het dossier diverse aanwijzingen waaruit volgt dat de feitelijke leiding bij Y ligt. Y neemt, na consultatie van de statutair bestuurder, zelf de kernbeslissingen ten aanzien van X BV en is eindverantwoordelijke voor X BV. Het door de inspecteur gehanteerde rentepercentage van 10% is volgens de rechtbank te hoog. De inspecteur geeft onvoldoende inzicht in hoe hij exact op dit rentepercentage is gekomen en waarom dat op deze situatie van toepassing is. Alles overwegende stelt de rechtbank de fiscaal in aanmerking te nemen (zakelijke) rente in goede justitie vast op 6%. De rechtbank vernietigt de VPB-aanslagen 2014 en 2015. Deze zijn niet rechtsgeldig bekendgemaakt. De overige (navorderings)aanslagen worden verminderd.

[Bron Uitspraak]

Wetsartikelen:

Wet inkomstenbelasting 2001 3.25

Algemene wet inzake rijksbelastingen 4

Wet op de vennootschapsbelasting 1969 8b