De Belastingdienst heeft aan belanghebbende, X bv, naheffingsaanslagen loonbelasting/premie volksverzekeringen opgelegd over de tijdvakken 2007, 2008, 2009 en 2010 met vergrijpboeten wegens grove schuld. De naheffingen en boeten houden verband met privégebruik door een werknemer van een personenauto van X bv. De boete over 2010 bedraagt 80% van de boetegrondslag.
Hof Arnhem-Leeuwarden acht de beleidsregels uit het BBBB die specifiek betrekking hebben op vergrijpboeten bij privégebruik auto niet bruikbaar bij het bepalen van de hoogte van boeten. Het hof overweegt dat om te komen tot een juiste straftoemeting de algemene criteria uit het BBBB (namelijk de mate van verwijtbaarheid en de grondslag van de boete) in beginsel bij uitstek geschikt zijn. Bij grove schuld is de vergrijpboete als hoofdregel 25% van de boetegrondslag (paragraaf 25 lid 2 BBBB). In paragraaf 28 lid 7 van het BBBB wordt de boete echter verviervoudigd, om de enkele reden dat een belastingplichtige op een bepaalde manier niet heeft voldaan aan een op hem rustende (verzwaarde) bewijslast. Daarbij wordt, buiten de omstandigheid dat minimaal sprake moet zijn van grove schuld, de mate van verwijtbaarheid losgelaten als criterium voor straftoemeting. Volgens het hof biedt een dergelijk willekeurige regel geen goede basis om te komen tot een afgewogen straftoemeting. Hetzelfde geldt voor de regel uit paragraaf 28 lid 6 BBBB die leidt tot een verhoging, om de enkele reden dat de boete betrekking heeft op een bepaald onderdeel van de belastinggrondslag, te weten de bijtelling voor privégebruik auto. Noch de omstandigheid dat de regeling voor het ‘privégebruik auto' moeilijk te controleren is voor de Belastingdienst, noch de omstandigheid dat deze regeling fraudegevoelig is, brengen het hof tot een ander oordeel. Het hof gaat voorbij aan beide bepalingen en vermindert de boete over het jaar 2010 van 80% naar 25%.
Wetsartikelen:
Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 25 en 28
Algemene wet inzake rijksbelastingen 67f